Recensie: Zwartspreuk (Spellcaster #1) – Claudia Gray

Sinds de Vuurvogel-trilogie ben ik fan van schrijfster Claudia Gray. Ik vond het eerste deel Duizend Stukjes Van Jou in deze sci-fi serie al zo tof, dat ik wel door moest lezen. Nu wordt er een nieuwe serie van Claudia Gray uitgebracht in Nederland, namelijk de Spellcaster-trilogie. Geen sci-fi verhaal, maar een verhaal over heksen. Normaal gesproken lees ik weinig fantasy, maar dit boek moest ik proberen. Tijd dus voor de recensie van het eerste deel: Zwartspreuk.

In het kort: Zwartspreuk

Nadia stamt af van heksen. Maar wanneer haar moeder van de ene op de andere dag vertrekt, laat ze niet alleen een ontredderd gezin achter, maar ook een dochter die ze nog maar half heeft ingewijd in de magie. Om een nieuwe start te maken, gaan Nadia en haar vader verhuizen, maar zodra ze hun nieuwe woonplaats in rijden, voelt ze dat er iets mis is. Ze komt erachter dat er duistere krachten aan het werk zijn, maar hoe kan zij er in haar eentje iets aan doen? Dan krijgt ze gelukkig hulp van een knappe, geheimzinnige jongen…

Hekserige elementen & een lekker vlot verhaal

Het verhaal begint met Nadia, die samen met haar vader en broertje verhuisd naar Captive’s Sound. Nadia’s moeder heeft het gezin verlaten, dus ze zijn wel toe aan een frisse start. Toch begint die start in het nieuwe stadje niet zo goed, want er gebeurt een auto-ongeluk en Nadia komt erachter dat het stadje vol duistere magie zit. Hoewel Nadia zelf een heks is en wel wat van haar moeder heeft geleerd, kan ze natuurlijk nooit alles helemaal zelf oplossen. Gelukkig is er Mateo, maar ook hij draagt een vleugje duistere magie met zich mee.

‘Alle elementen die je verwacht bij een boek over heksen zijn er, en dat is heerlijk’

Net als bij mijn geliefde Vuurvogel-trilogie, zat ik binnen een paar hoofdstukken helemaal in het verhaal. Dat komt ten eerste omdat Nadia meteen een heel likeable personage is. Ik had meteen een beetje medelijden met haar, omdat haar moeder weg is gegaan en ze nu alles over hekserij zelf moet uitzoeken. En laten we eerlijk zijn: je leest een boek toch sneller door, als je de personages meteen leuk vindt. Ten tweede vond ik het direct lekker vlot lezen, omdat het voelt als een oldskool fantasyverhaal. Er zijn heksen, er zijn toverboeken, er zijn duistere vloeken en er is een heleboel ellende. Alle elementen die je verwacht bij een boek over heksen zijn er, en dat is heerlijk. Ik wilde alles weten over dit verhaal, hoe het zit met die hekserij en hoe alles precies werkt, en daardoor sloeg ik pagina na pagina om.

Gezellige personages & veel ‘tell’

Zoals ik al vertelde, vond ik Nadia meteen een leuk personage. Maar Claudia Gray zorgt in Zwartspreuk voor nog meer leuke personages. Zo vond ik het Cole, het kleine broertje van Nadia, heel schattig en werd Verlaine, een klasgenoot en vriendin van Nadia, een van mijn favoriete personages. Al met al vind ik de personages supergoed uitgewerkt door de schrijfster en vond ik het ook fijn om af en toe een stukje vanuit deze personages te lezen. Het liep goed in elkaar over (ik vond het totaal niet ergerlijk), hoewel je de meeste stukken leest vanuit Nadia’s perspectief. Ik blijf het knap vinden dat Claudia Gray zulke leuke, originele en realistische personages kan bedenken. Je zou bijna met een deel van de personages vrienden willen worden! 😉

‘Ik blijf het knap vinden dat Claudia Gray zulke leuke, originele en realistische personages kan bedenken’

Dan nog een klein puntje van kritiek. Ik vind de schrijfstijl van Claudia Gray heel fijn, maar toch merk je Zwartspreuk een beetje dat ze dit boek eerder heeft geschreven dan de Vuurvogel-trilogie. Er zit namelijk veel ‘tell’ in het verhaal: er wordt best wel veel uitgelegd. Dat vond ik soms fijn, omdat ik niet vaak fantasy lees en het door uitleg over hekserij allemaal een stuk duidelijker wordt. Soms vond ik het iets te veel, met name bij de vele gedachten van de personages. Dat mocht soms wel iets minder, vond ik persoonlijk. Ik vind het fijn om gedachten van personages te lezen om ze zo beter te leren kennen, maar het moet geen overvloed worden.

‘Het is totaal iets anders dan de sci-fi avonturen van Marguerite, maar ik merk dat ik de hekserij struggles van Nadia ook wel erg leuk vind’

Het Eindoordeel

Zwartspreuk heeft me verrast. Ik wist niet zeker of deze trilogie iets voor mij was, maar na het lezen van Zwartspreuk ben ik er van overtuigd dat deze trilogie wel in de smaak gaat vallen. Het is totaal iets anders dan de sci-fi avonturen van Marguerite in de Vuurvogel-trilogie, maar ik merk dat ik de hekserij struggles van Nadia ook wel erg leuk vind. Claudia Gray is na dit boek nog steeds een van mijn favoriete schrijfsters, omdat ze een goede wereld neerzet vol fantastische personages. En ik vind het enorm knap dat ze naast sci-fi, ook zo goed fantasy kan schrijven. Kortom: dit boek is een must-read en ik geef het vier sterren.