Recensie: Verdwenen – Tara Altebrando

‘Zes kinderen verdwenen, vijf tieners komen terug’. Ik las deze zin, die op de voorkant van het boek staat, en ik was meteen benieuwd naar dit verhaal. Het is zo’n zin die meteen heel veel vragen oproept, dus je snapt: dit boek moest ik lezen. Dit is wat ik vond van Verdwenen van Tara Altebrando

Verdwenen in het kort: heel veel mysterie en meerdere verhaallijnen

‘Elf jaar geleden verdwenen zes kinderen. Ze werden nooit gevonden. Nu komen er vijf terug – zonder één herinnering aan de afgelopen elf jaar.
Avery is vijftien als het onvoorstelbare gebeurt: de vermiste kinderen keren ongedeerd terug. Allemaal, behalve haar broer Max. En geen van hen kan zich herinneren wat er is gebeurd, wie hen heeft meegenomen of waar ze al die tijd geweest zijn. Samen met de teruggekeerde Lucas zet Avery alles op alles om het mysterie op te lossen.’ (via bol.com)

‘Sta je na elf jaar opeens als tiener voor de deur bij je ouders die je amper kent’

Zoals je kunt lezen in de beschrijving, is dit verhaal heel mysterieus. De tieners kunnen zich niets herinneren: niet waar ze zijn geweest, niet wat er in die tijd allemaal is gebeurd. Elf jaar geheugen is er niet meer. Vanaf het moment dat ze terugkomen begin je de tieners te volgen. Over hoe het is om opeens thuis te komen (sta je na elf jaar opeens als tiener voor de deur bij je ouders die je amper kent) en over de zoektocht naar wat er in hemelsnaam is gebeurd. Dit lees je vanuit Avery, de zus van de jongen die niet is teruggekomen, en vanuit twee net teruggekeerde tieners Scarlett en Lucas.

Goede afwisseling met verhaallijnen, veel vragen en leuke personages

Ik vond Verdwenen heel spannend om te lezen. Ik vloog door het verhaal heen omdat ik wilde weten wat er precies was gebeurd. Naarmate je verder leest roept het verhaal steeds meer vragen op, waardoor je pagina na pagina omslaat op zoek naar antwoorden. Wat daarbij heel fijn is, is dat de hoofdstukken kort zijn – soms twee of drie pagina’s en dan weer vijf of zes pagina’s. De afwisseling van verhaallijnen zit ook goed in elkaar, je leest afwisselend: dan vanuit Avery, daarna weer uit Lucas of Scarlett. Dat zorgt er ook voor dat het spannend blijft, want iedere verhaallijn bevat andere stukken waarover je meer wilt weten. Bovendien vond ik ieder personage interessant, er was niemand waar ik minder graag over las.

‘Mijn favoriete personage was denk ik Scarlett’

Mijn favoriete personage was denk ik Scarlett. Zij komt thuis bij haar moeder, maar voelt zich alles behalve op haar plek. Dat is heel gek om te lezen, maar door haar achtergrond toch ook begrijpelijk. Avery vond ik vooral heel zielig. Haar broer is niet teruggekomen, maar zij wil ook antwoorden over wat er is gebeurd. Ze heeft hele bijzondere gedachten en dat is mooi en soms ook verwarrend om te lezen. Als laatste Lucas. Lucas is degene die echt alles wil weten over wat er is gebeurd. Hij is het meest avontuurlijk en gaat op onderzoek uit. Zo vindt hij bijvoorbeeld een tattoo op zijn lichaam, maar hij heeft geen idee hoe dat zo is gekomen.

Gekke pagina’s

Extra leuk aan dit boek is dat er allemaal gekke pagina’s inzitten. Soms worden woorden in een zin kronkelig en golven ze op papier, soms staan stukken zwart gedrukt met witte letters er in. Ik vond dat persoonlijk heel tof om eens een boek te lezen waarin dit soort golvende woorden of vetgedrukte stukken instaan. Het is lekker afwisselend en weer eens wat anders dan normaal. En voor Young Adult zeker tof!

Mustread of niet?

Zeker een must-read. Zelfs als je niet van young adult houdt is dit een boek die je zou willen lezen. Het is afwisselend, heel spannend en het belangrijkste: pakkend! Je vliegt door het boek heen. Het enige kritiekpunt aan dit boek vond ik het einde, dat is mooi maar ook wel een beetje verwarrend. Ik vond het niet per se een Young Adult einde, maar iets meer literair. Ondanks dat geeft het wel stof tot nadenken. Dus ja, een must-read! 😉