Recensie: Polaroidmeisje – Femke Hendriks

Een populair Instagramaccount, een geheimzinnig berichtje en Den Bosch – dat zijn de drie ingrediënten van Polaroidmeisje van Femke Hendriks. Dit vond ik van deze young adult.

Lize en de polaroidfoto’s

In Polaroidmeisje volgen we Lize en haar beste vriendin Hannah. Lize is een verlegen meisje met een anoniem Instagramaccount waarop ze haar polaroidfoto’s post van hotspots in Den Bosch. Ze krijgt er steeds meer volgers bij. En dan is er Hannah, die in een villa woont met haar ondernemende ouders die bijna nooit thuis zijn. Steeds vaker zoekt ze haar broer Rafaël op, maar die gedraagt zich vreemd. Je voelt als lezer dat er iets gaat gebeuren, er borrelt iets onder de oppervlakte.

‘Je voelt als lezer dat er iets gaat gebeuren, er borrelt iets onder de oppervlakte’

Als Lize een geheimzinnig berichtje krijgt via haar Instagramaccount Polaroidmeisje, begint het verhaal pas echt op gang te komen. Lize gaat samen met vriend en klasgenoot Thomas op zoek naar degene achter het bericht en dat brengt ze naar de ondergrondse plekken van Den Bosch. Ondertussen lijkt Hannah steeds meer van de radar te verdwijnen omdat ze als echte puber ruzie maakt met haar ouders, maar ook omdat ze wordt meegesleurd in de problemen van haar oudere broer.

Wat ik van het boek vond

Polaroidmeisje leest ontzettend vlot. Dat je steeds wisselt van perspectief, van Lize naar Hannah en weer terug, draagt daar zeker aan bij. Wat ik ook tof vond aan het boek, is dat het zich afspeelt in Den Bosch. Doordat Lize een account heeft waarop ze foto’s deelt van de mooiste plekken van Den Bosch, wordt je daar als lezer ook mee naartoe genomen. Dat is leuk gedaan.

‘Het plot is onderhoudend en best aardig en de verhaallijnen komen uiteindelijk bij elkaar, maar toch voelt het niet als één geheel’

Maar toch: ik miste eigenlijk te veel in deze YA. Het plot is onderhoudend en best aardig en de verhaallijnen komen uiteindelijk bij elkaar, maar toch voelt het niet als één geheel. Ik had nog best meer plottwists willen zien en meer potentiële verzenders van het geheime bericht, dat had het voor mij meer afgemaakt. Ook miste ik diepgang bij de personages, vooral bij Lize. Ze heeft een anoniem account omdat ze bang is voor de reactie van klasgenoten, wat in het verleden wel eens is gebeurd, dat is begrijpelijk. Maar waarom begon ze het account überhaupt? Waarom dacht ze: nu ga ik minder die verlegen en ietwat sociaal onhandige Lize zijn? Ik had graag een duidelijk omslagpunt gezien, meer innerlijke strijd bij Lize. Nu voelt ze te ongrijpbaar, wat jammer is. Al met al ga ik voor 2,5 sterren. Prima leeservaring want het is vlot leesvoer, maar ik miste te veel om dit echt een fantastische YA te kunnen noemen.

Cijfer: 6/6,5
Sterren: 2,5/3