Recensie: Mijn jaar na jou – Nina de Pass

Mijn jaar na jou, het debuut van Nina de Pass, is veel meer dan een cliché meisje-gaat-naar-kostschool-verhaal. Het is een verhaal over jezelf openstellen, durven praten over je gevoelens en bovenal rouwverwerking. Dit vond ik ervan.

Je verleden loslaten op een Zwitserse kostschool

Dit boek begint met hoofdpersoon Cara die in een taxi zit op weg naar haar nieuwe kostschool. Haar uitzicht vanuit het taxiraam: besneeuwde Zwitserse bergen. Ze zou dolblij moeten zijn met dit nieuwe begin dat haar moeder voor haar heeft geregeld, maar dat is ze (nog) niet. In plaats daarvan zit ze zenuwachtig en angstig in de auto. Als lezer voel je meteen dat er onder die angst in de auto een verhaal zit. En dat klopt ook. Naar mate je verder leest, leer je Cara beter kennen en kom je erachter dat ze iets heftigs heeft meegemaakt.

‘Voor Cara het weet, is Hector al dichterbij gekomen dan ooit’

Cara’s beste vriendin Georgina is namelijk overleden tijdens een tragisch ongeluk op Oudjaarsavond in San Francisco. En Cara voelt zich schuldig. Hoezo is zij blijven leven terwijl Georgina dood is? Met dat verleden stapt Cara de Zwitserse kostschool in, waar het uiteindelijk hartstikke leuk blijkt te zijn. Zo leert ze nieuwe vrienden kennen, die ze in het begin op afstand probeert te houden, maar die haar muur toch met succes afbreken. Vooral Hector blijkt goed in het afbreken van die muur. Voor Cara het weet, is Hector al dichterbij gekomen dan ooit. Maar hoe dichter Cara naar Hector toe groeit, hoe meer Georgina wegglijdt. Het leven omarmen betekent dat ze het verleden moet loslaten, maar Cara weet niet zeker of ze wel een tweede kans verdient.

Over rouwverwerking, (gelukkig) geen Mean Girls-sfeer en tweede kansen

Ik vond Mijn jaar na jou ongelofelijk mooi en zelfs beter dan ik had verwacht. De manier waarop Nina de Pass Cara neerzet vond ik heel realistisch. Cara is helemaal niet een naïef tienermeisje, maar een tienermeisje die al veel heeft meegemaakt en pijn heeft. Tranen die wel in haar zitten, maar er niet uit kunnen komen. Wat ik vooral verfrissend vond, is dat de hoofdpersoon veel zelfinzicht heeft. Zo zijn er twee populaire meiden, Joy en Hannah, op de kostschool waar ze haar vroegere zelf in herkent. ‘Ik vind het erg om te moeten toegeven dat ik ook genoot van de macht om te bepalen wat aanvaardbaar was en wat niet. Aan de andere kant wil ik nu tegen Joy en Hannah zeggen dat macht breekbaar is. Het is pijnlijk makkelijk om aan de kant van het niet-aanvaardbare terecht te komen, wat ik heb gedaan, en dan stort alles in.’ Ook het feit dat iedereen elkaar niet kéihard veroordeeld of haat, maar elkaar tweede kansen gunt is prettig – want zo wordt het geen Mean Girls-sfeer. Want met die meisjes haten meisjes-sfeer ben ik echt wel klaar anno 2020.

‘Het allermooiste aan dit boek vond ik hoe het thema rouwverwerking door het verhaal heen is geweven’

Mijn eindoordeel over het boek

Het allermooiste aan dit boek vond ik hoe het thema rouwverwerking door het verhaal heen is geweven. Dat is niet alleen maar (niet kunnen) huilen. Het is ook eindelijk durven praten over je gevoelens, erkennen hoeveel je iemand mist en bij de allerkleinste dingen denken aan wat je samen met iemand hebt meegemaakt. Nina de Pass weet dit thema knap te vangen in dit boek. Cara en Hector groeien door hun verleden meer naar elkaar toe en durven steeds meer open naar elkaar te zijn. Dat lees je in dialogen zoals deze. ‘Je hebt een keer tegen me gezegd… dat het beter wordt?’ ‘Dat is ook zo. Je leert ermee leven, je móét ermee leren leven. Maar ik kan je niet vertellen of het ooit over gaat, zoals je je nu voelt; ik weet zelf niet of ik dat kan. Ik ben er nog steeds kapot van.’ En ook al is zijn stem toonloos en zonder emotie, ik begrijp hem. Want soms rouw je niet met tranen of met veel misbaar. Soms doe je dat met stille woede en een leegte die niet in woorden of geluiden te vangen is.

Kortom: Mijn jaar na jou is veel meer dan een cliché meisje-gaat-naar-kostschool-verhaal. Het is een meeslepende en pakkende YA over rouwverwerking, waar je als lezer zeker iets van leert. Van mij krijgt het boek vier sterren.

Cijfer: 7,5
Sterren: 4

Dit boek is uitgegeven bij Best of YA (waar ik een recensie-exemplaar van kreeg toegestuurd) en is vertaald door Margot Reesink.