Recensie: Maar ik ben jou niet – Nadine Swagerman

In 2018 debuteerde Nadine Swagerman met Een Waarheid, waarvoor ze de debuutprijs van de Jonge Jury won. Nu is er een nieuwe jeugdthriller – of eigenlijk een novelle – genaamd Maar ik ben jou niet. Dit vond ik ervan.

Het verleden loslaten in je nieuwe pleeggezin

Maar ik ben jou niet vertelt het verhaal van Jamie. Jamie is zestien jaar en uit huis geplaatst, omdat haar moeder niet meer voor haar kon zorgen. Nu woont ze bij de familie Mulder, in een huis op het platteland. In het begin voelt Jamie zich steeds meer op haar gemak bij de familie. Ze kan het vooral goed vinden met Mira, de dochter van de ouders Mulder. Mira probeert haar overal bij te betrekken. Zo gaan ze op een vaste ochtend zwemmen met haar vader en oma en later mag ze mee naar een feestje van Mira’s vrienden.

‘Alsof er ieder moment iets heel naars kan gebeuren, waar je de vinger maar niet op kunt leggen’

Alles lijkt goed te gaan, maar tussen de hoofdstukken over het pleeggezin door lees je steeds vaker flashbacks. Je komt erachter dat Jamie haar verleden probeert los te laten, maar daar enorm mee worstelt. Er is zoveel gebeurd in haar leven dat loslaten misschien wel onmogelijk is. Als lezer komt het verhaal ook steeds meer binnen en leef je met Jamie mee. Er gebeurt in de eerste helft van deze novelle nog niet zoveel, maar je voelt voortdurend een soort onderhuidse spanning. Alsof er ieder moment iets heel naars kan gebeuren, waar je de vinger maar niet op kunt leggen.

Een novelle met een voortdurende onderhuidse spanning

Zonder alles te spoilen, kan ik wel zeggen dat Nadine Swagerman met Maar ik ben jou niet weer een fantastische jeugdthriller heeft afgeleverd. De novelle telt 96 pagina’s, maar door de voortdurende onderhuidse spanning en het mysterieuze verleden van Jamie zit je binnen no-time in het verhaal en kun je niet anders dan doorlezen.

‘Naast dat het vlot leest en spannend is, kaart het ook belangrijke onderwerpen aan zoals wonen in een pleeggezin en worstelen met jezelf’

Ik denk dat deze novelle heel geschikt is voor jongeren. Naast dat het vlot leest en spannend is, kaart het ook belangrijke onderwerpen aan zoals wonen in een pleeggezin en worstelen met jezelf. De manier waarop Swagerman dat heeft weten te verweven in deze thriller is knap. Het enige minpunt was dat ik sommige plottwists wel zag aankomen, maar dat ligt meer aan het feit dat ik teveel misdaadseries heb gezien en (ya-)thrillers heb gelezen – haha. Kortom: deze novelle uit de reeks novelles van Uitgeverij Kluitman is zeker de moeite waard.

Sterren: 3,5
Cijfer: 7,5

Ik kreeg voor deze recensie een e-book toegestuurd van de uitgeverij