Recensie: Het Geheugenboek – Lara Avery

Het Geheugenboek van Lara Avery stond al best lang op mijn To Be Read-lijst. Toen ik het boek in de bibliotheek zag staan, nam ik het dus direct mee. Na alle reacties (en positieve recensies, inclusief bloggers die zeiden dat ze moesten huilen?!) was ik namelijk wel erg benieuwd geworden. Is het boek inderdaad zo goed en lijkt het op The Fault In Our Stars, zoals gezegd wordt? Dit vond ik van Het Geheugenboek.

In het kort: Het Geheugenboek

De ambitieuze Sammie McCoy weet precies wat ze wil: met de hoogste cijfers haar eindexamen halen en dan het kleine plaatsje waar ze woont voorgoed de rug toekeren. Niets zal haar van haar plannen afbrengen. Dus ook niet de diagnose dat ze een zeldzame ziekte heeft die haar herinneringen van haar zal stelen. En zo wordt het geheugenboek geboren. Sammie schrijft aan haar toekomstige zelf: over waar ze haar studieboeken opbergt, op wie ze verliefd is, wie haar hart heeft gebroken en over Cooper, een oude vriend van vroeger die er alles aan doet haar aan het lachen te maken, en haar tot het einde toe te steunen.

Een schrijnend verhaal (maar er is ook humor tussendoor)

In Het Geheugenboek vertelt Sammie, ‘Sam’, je in dagboekvorm hoe het met haar gaat. Al meteen weet je als lezer dat ze een hele zeldzame ziekte heeft, waardoor ze onder andere geheugenverlies gaat krijgen. Het is een vreselijk soort aftakeling van zowel haar lichaam als haar geest. Voor dat laatste is Sam het meest bang, want ze is behoorlijk slim en haalt de hoogste cijfers van de klas. Om zichzelf te helpen schrijft ze alles op wat ze meemaakt in ‘het geheugenboek.’ Een schrijnend verhaal dus, maar gelukkig is het boek ook heel vrolijk, grappig en hartverwarmend. Het is niet zo dat je continu met huilen.

‘Een schrijnend verhaal, maar gelukkig is het boek ook heel vrolijk, grappig en hartverwarmend’

In het begin lees je van alles over de zeldzame ziekte, maar lees je ook dat Sam gewoon naar school gaat. Sam is een doodgewone tiener, die verliefd wordt en soms twijfelt aan dingen, maar qua toekomstplannen grote dromen heeft. Op haar middelbare school doet ze haar uiterste best om debatwedstrijden te winnen, samen met een vriendin. Die toekomstplannen van Sam zijn mooi om te lezen, maar natuurlijk ook erg droevig. Je weet dat de aftakeling ieder moment kan beginnen, maar wanneer dat gaat gebeuren is niet duidelijk. Ik hoopte vooral dat ze de universiteit zou halen en dus voor even in New York kon zijn. En eigenlijk hoopte ik stiekem dat ze toch beter zou worden. Maar nee, hoe erg Sam dat af en toe ook hoopt, beter wordt ze niet meer.

Het allermooiste aan het boek & huilen op het einde

Het allermooiste aan het boek? Dat is naast de manier waarop het wordt verteld (in dagboekvorm dus, maar de instort-momenten van Sam worden ook zo realistisch beschreven), zeker de vriendschap tussen Sam en Cooper. Hoewel Cooper eerst uit beeld lijkt verdwenen, groeien Sam en haar oudste beste vriend steeds meer naar elkaar toe. Enorm hartverwarmend om te lezen. Je kan bijna voelen hoeveel Cooper om Sam geeft. Hij steunt haar letterlijk tot het einde.

‘Je kan bijna voelen hoeveel Cooper om Sam geeft’

En ja, je kunt het vast al raden: door die vele emoties en zowel hartverwarmende als hartverscheurende momenten, moest ik aan het einde toch huilen. Ik huil niet snel bij boeken (het laatste boek was Wij Leugenaars), maar dit verhaal raakte me oprecht. Lara Avery heeft dit echt fantastisch goed weten te schrijven, waardoor het voor mij zeker kan tippen aan The Fault In Our Stars. Het heeft een zelfde soort sfeer – tussen grappig en luchtig en beladen en hartverscheurend in. En Lara Avery heeft de balans daartussen zeker goed weten te vinden.

Het eindoordeel

Ik geef Het Geheugenboek 4 sterren. Het boek is qua onderwerp enorm beladen, maar tegelijkertijd grappig en luchtig. Sam is een fantastische hoofdpersoon, waar je je als lezer zeker aan gaat hechten. En ja, ik kan je vast vertellen dat de kans groot is dat je moet huilen op het einde (zelf als je niet zo’n huiler bent.) Kortom: een ontroerend boek dat je zeker moet lezen.