Recensie: De liefdesbrieven van Abelard en Lily – Laura Creedle

De liefdesbrieven van Abelard en Lily , wat een mooi boek. Het lijkt qua stijl en personages een beetje op de boeken van John Green, maar Laura Creedle geeft er ook zeker een eigen twist aan. Dit vond ik verder van het boek.

Hier gaat De Liefdesbrieven Van Abelard En Lily over

Als ADHD’er Lily en autist Abelard per ongeluk een klaslokaal beschadigen, moeten ze nablijven. Dat vindt Lily geen straf; Abelard is slim, knap en loopt dertig seconden achter op de rest van de wereld. Perfect, want zij loopt juist dertig seconden voor. Ze vallen voor elkaar, maar hun relatie is niet zonder moeilijkheden. Is hun liefde sterk genoeg om de verschillen tussen hun persoonlijkheden te overbruggen?

Een kijkje in het hoofd van Lily met ADHD

In De liefdesbrieven van Abelard en Lily leer je als eerst Lily kennen. Ze is een normale tiener die naar high school gaat, vriendinnen heeft en verliefd wordt. Én ze heeft ADHD, waar ze de laatste tijd best wel last van heeft. Omdat je alleen vanuit het perspectief van Lily leest, krijg je echt een kijkje in haar hoofd. Heel interessant om te lezen en goed gedaan. De schrijfster, Laura Creedle, heeft namelijk zelf ADHD en dyslectie. Ze weet dus als geen ander waar ze het over heeft.

‘Omdat je alleen vanuit het perspectief van Lily leest, krijg je echt een kijkje in haar hoofd’

Natuurlijk is de ene ADHD’er de andere niet, maar je leert als lezer wel hoe het kán zijn als je ADHD hebt. Zo merk je dat als Lily niet meer kan focussen, de gesprekken om haar heen vervagen. Laura Creedle laat dat ook zien in haar schrijfstijl, woorden zijn bijvoorbeeld net een tikje anders of zinnen zijn vervormd waardoor je er geen touw aan vast kunt knopen. Zo leer je Lily met elk hoofdstuk beter kennen, heel leuk om te lezen. En als ze verliefd wordt op Abelard – oké, misschien ging dat wel wat snel – wordt het helemaal leuk.

Realistische hoofdpersonen, maar ik mis een tweede perspectief

De kracht van het boek zit ‘m dan ook in de manier waarop de schrijfster Lily neerzet. Heel geloofwaardig, realistisch – alsof ze een vriendin van je is als lezer. Verder vond ik de liefde tussen Abelard en Lily erg lief en schattig. Vooral omdat ze allebei het middeleeuwse verhaal De Brieven van Abélard en Héloïse hebben gelezen en daar romantische zinnen uit citeren. Hun liefde voor elkaar gaat wel wat snel allemaal, gevalletje insta-love, maar ik ben toch positief. Ze zijn ZO leuk samen, ook al is het moeilijk omdat ze allebei hun gebreken hebben. Lily zegt bijvoorbeeld dingen die ze helemaal niet wil zeggen en Abelard kan er niet tegen als mensen te laat komen. Het verliefd worden en verliefd zijn gaat met vallen en opstaan.

‘Het boek was beter geweest als er naast Lily haar perspectief ook hoofdstukken vanuit Abelard waren geschreven’

Toch miste ik wel wat elementen in het boek. Er mogen wel wat meer (romantische) gebeurtenissen bij, vind ik. Ja, Abelard en Lily worden verliefd en Lily moet dealen met haar ADHD, maar verder gebeurt er niet ontzettend veel. Het boek was beter geweest als er naast Lily haar perspectief ook hoofdstukken vanuit Abelard waren geschreven, denk ik. Want het inkijkje in Lily’s hoofd is juist zo tof gedaan. Dat wil ik ook van Abelard zien! Verder was een epiloog ook prettig geweest aan het einde, want het eindigt een beetje abrupt.

Mijn eindoordeel over het boek

Ik geef De liefdesbrieven van Abelard en Lily 3,5 sterren. Het is een heel fijn YA-boek, zeker als je eerder boeken van John Green of Julie Buxbaum hebt gelezen. Ondanks dat ik wat kritiekpunten heb en dus o.a. graag een tweede perspectief had willen lezen, ben ik wel positief. Het is een hartverwarmend, realistisch en ontzettend lief verhaal. Ik wil zeker meer lezen van Laura Creedle.

Heb jij dit boek al gelezen?