Recensie: De dag van Eden – Liz Flanagan

Ik las De dag van Eden van Liz Flanagan, een YA-roman met een vleugje thriller. En die combinatie bleek best goed te werken. Dit vond ik van het boek.

door Paula

Hier gaat De dag van Eden over

Als Eden op een dag niet op school aankomt, zet haar beste vriendin Jess alles op alles om haar te vinden. Niet lang geleden heeft Eden háár leven gered – nu moet zij hetzelfde doen. Jess vecht zich een weg door haar herinneringen, wanhopig op zoek naar een aanwijzing die haar naar Eden kan leiden. Maar door terug te blikken komen zorgvuldig begraven geheimen weer aan het licht…

Een YA-roman of een YA-thriller?

In De dag van Eden volgen we niet Eden, zoals de titel doet vermoeden, maar haar beste vriendin Jess. Jess komt op school en Eden blijkt vermist te zijn. Ze is namelijk niet thuisgekomen ’s nachts. Wat volgt is een bezoek aan de schoolleiding, een gesprek met de politie en uiteindelijk een soort trip down memory lane. Jess wil op deze dag niet thuiszitten en afwachten, maar iets doen. Daarom gaat ze langs alle plekken in het dorp waar Eden en zij zijn geweest deze zomer, in de hoop uit te vinden wat er is gebeurd en misschien zelfs Eden te vinden. 

‘Bij elke minuut die voorbijgaat is er minder kans op een happy end. Dit is dus geen cliffhanger aan het einde van een soapaflevering. Dit zou weleens een duisterder verhaal kunnen worden, zo’n detective die na negenen wordt uitgezonden. Dit zou weleens niet goed kunnen aflopen.’

Uit: De dag van Eden – Liz Flanagan

Wat ik vooral uniek vond aan dit boek, is dat het een combinatie is van een YA-thriller en een YA-roman. Dat zie je niet zo vaak. De meeste YA-thrillers staan volledig in het teken van een moord of andere gebeurtenis en het tempo in het verhaal ligt over het algemeen redelijk hoog, zoals in Fataal spel bijvoorbeeld. Bij De dag van Eden is het tempo een stuk lager, waardoor het meer als een YA-roman voelt waar toevallig een beetje thriller in zit. Dit klinkt misschien alsof ik het niet kon waarderen, maar dat kon ik juist wél. Het kabbelende tempo vond ik prima passen bij het verhaal. En dat kwam vooral door de vorm waarin het wordt verteld. 

Een zomer vol herinneringen

De dag van Eden wordt in een vorm verteld die ik erg prettig vind: in de meeste hoofdstukken gaat het over de huidige gebeurtenis (Eden’s verdwijning), in de overige hoofdstukken wordt er teruggeblikt naar vroeger (de zomer van Jess en Eden). En die zomer vol herinneringen waarin Jess je meeneemt is zowel pijnlijk als prachtig. De schrijfstijl van Liz Flanagan komt met name in deze hoofdstukken goed door. Ze schrijft onwijs beeldend en gedetailleerd (‘De gouden zon staat laag en hult zich in lichte sjaals van wolken’), waardoor ik steeds meer werd meegevoerd in het verhaal.

‘We moeten Eden redden, omdat we van haar houden. Maar ook omdat we alleen zo onszelf kunnen redden.’

Uit: De dag van Eden – Liz Flanagan

Al met al ben ik wel te spreken over dit boek. In het begin moest ik wennen aan het tempo, later vond ik het juist fijn. Ook de literaire en beeldende wijze waarop Liz Flanagan deze YA schrijft, vond ik mooi en passend. De terugblikken op de zomer doen zelfs wat nostalgisch aan. Op Goodreads las ik dat het sommige mensen qua sfeer aan de boeken van Sarah Dessen moesten denken. Daar ben ik het mee eens, maar meer nog deed het mij denken aan P.S. Ik hou nog steeds van je van Jenny Han en zelfs een beetje aan Aristoteles & Dante ontdekken de geheimen van het universum van Benjamin Alire Sáenz. In de flashbacks voelt het namelijk alsof je samen met Eden en Jess de zomer beleeft en door het bergachtige dorp loopt, op zo’n heerlijke zonnige dag waarop de tijd lijkt stil te staan. Zo’n soort gevoel had ik ook bij de boeken van Jenny Han en Benjamin Alire Sáenz, dus dat Liz Flanagan in het rijtje kan is zeker een compliment.

Mijn eindoordeel over het boek

De dag van Eden krijgt vier sterren. Het is een boek dat me heeft verrast, omdat het ongelofelijk mooi en beeldend is geschreven. Je ziet alles zo voor je als je lezer. Ook gaat het vooral over het thema vriendschap. Dat komt in YA-boeken vaker voor, maar meestal niet als hoofdthema zoals hier wel gebeurt. De band tussen Eden en Jess is sterk, ze helpen elkaar door moeilijke tijden heen en steunen elkaar onvoorwaardelijk. Vorm en inhoud vallen daarom denk ik ook zo goed samen, de inhoud past bij de vorm en andersom is dat ook het geval. Kortom: dit boek is een aanrader.

Heb jij De dag van Eden al gelezen?