Recensie: Bloed en Beenderen (The Orïsha Legacy #1) – Tomi Adeyemi

Tomi Adeyemi was ook op YALfest dit jaar. Heel tof natuurlijk, dus daarom wilde ik heel graag haar boek lezen. Dit is wat ik vond van Bloed En Beenderen, het eerste deel in de YA-fantasy trilogie The Orïsha Legacy.

Hier gaat Bloed En Beenderen over

Ooit leefden er in Orïsha mensen met magische krachten. Tot een wrede koning besloot de magi, een minderheid met donkere huid en zilverwitte haren, te vervolgen. Zélie kan zich de nacht dat ze toe moest kijken hoe de handlangers van de koning haar moeder ophingen nog levendig herinneren. Sindsdien is magie een doodzonde en een donkere huid iets om op neer te kijken.

Tien jaar later krijgt Zélie de kans om de magie terug te brengen naar Orïsha. Met de hulp van een prinses op de vlucht, moet ze uit handen zien te blijven van Inan, de kroonprins, die vastbesloten is de magie nu voorgoed uit te bannen.

Gevaar ligt overal op de loer in Orïsha, maar het grootste gevaar schuilt misschien nog wel in haar groeiende gevoelens voor de vijand…

Perfecte worldbuilding, een kaart & veel personages

Ik zal eerlijk zijn, ik had in het begin best wat moeite met dit boek. Ik las namelijk andere boeken tussendoor, waardoor ik me niet goed kon focussen op Bloed En Beenderen. Normaal gesproken lees ik niet enorm veel fantasy, dus ik moest wennen aan de hele wereld en de grote hoeveelheid personages. Gelukkig zette ik door met lezen, want dit verhaal bleek ontzettend mooi te zijn. Allereerst zet Tomi Adeyemi hier zo’n toffe en uitgebreide wereld neer vol details en Afrikaanse invloeden. Op de schutbladen in het begin en aan het einde van het boek staat ook een wereldkaart, zodat je een beetje op weg wordt geholpen (en omdat het awesome is.) Zo heb je en overzicht van heel Orïsha.

‘Als doorgewinterde fantasylezer heb je deze wereld waarschijnlijk snel door en zit je er helemaal in, als je net als mij af en toe fantasy leest moet je iets meer moeite doen. Maar doe dat vooral, want het doorlezen wordt zeker beloond’

Als doorgewinterde fantasylezer heb je deze wereld waarschijnlijk snel door en zit je er helemaal in, als je net als mij af en toe fantasy leest moet je iets meer moeite doen. Maar doe dat vooral, want het doorlezen wordt zeker beloond. Na zo’n 100 tot 150 bladzijden zat ik er namelijk écht in, en wilde ik niet meer weg uit Orïsha. Naast de epische wereld, lag dat ook zeker aan de personages. Je volgt er drie in het verhaal – Zélie, Inan en Amari – en vanuit hun perspectief lees je alles. Zélie is de zus van Tzain en zij zijn behoorlijk arm en leven aan de rand van de stad. Inan en Amari hebben een compleet ander leven: zij wonen in het paleis omdat hun vader de koning van Orisha is. Een interessante tegenstelling, daarom vond ik het fijn om vanuit drie compleet verschillende perspectieven te lezen.

Meegezogen in het verhaal

Door de wisseling van de drie perspectieven word je echt meegezogen in dit verhaal. In het kort gaat dit verhaal over Zélie, die plotseling de kans krijgt om de magie weer terug te brengen naar Orïsha. Een mooie maar gevaarlijke kans, want na De Zuivering van de Maji is de magie verdwenen. Samen met haar broer Tzain en gevluchte prinses Amari gaat ze op pad door het land. Een mega toffe reis waarvan ik geen genoeg kreeg, oh my god. Er komen gruwelijke taferelen in voor die me wat deden denken aan Showstopper van Hayley Barker. De reis van Zélie bezorgde me kippenvel op mijn armen, maar in een ander hoofdstuk juist weer een lach op mijn gezicht.

‘De reis van Zélie bezorgde me kippenvel op mijn armen, maar in een ander hoofdstuk juist weer een lach op mijn gezicht’

Zélie was denk ik ook mijn favoriete perspectief. Ze zit vol wilskracht en wil onwijs graag dat het plan gaat lukken. Toch is Inan ook heel opmerkelijk. Zijn perspectief blijft boeiend. Hij is namelijk de prins, de troonopvolger van zijn vader die op dit moment een gruwelijk bewind voert. Je merkt dat hij twijfels heeft bij de manier van doen van zijn vader. Hij zit continu in tweestrijd: zijn vader helpen en hem tevreden stellen zodat hij eindelijk waardering krijgt of de kant van Zélie kiezen zodat Orïsha in de toekomst een andere koers kan varen.

Mijn eindoordeel over het boek

Bloed En Beenderen krijgt van mij 4 sterren. Echt wauw, wat een interessant boek. Het heeft ontzettend veel lagen en is, ondanks dat het fantasy is, ook actueel. Tomi Adeyemi wil namelijk aandacht voor de Black Lives Matter-beweging. Ik citeer de auteur uit het nawoord.

‘Bloed En Beenderen is geschreven in een tijd waarin ik steeds weer berichten in het nieuws zag over ongewapende zwarte mannen, vrouwen en kinderen die waren neergeschoten door de politie. Ik voelde me bang, boos en hulpeloos, en alleen dit boek gaf met het gevoel dat ik er iets aan kon doen. (..) Als je hart brak bij Zélies verdriet om de dood van haar moeder, laat het dan ook breken voor alle mensen die er getuige van moesten zijn dat hun geliefden door politiegeweld om het leven kwamen.’

En met die boodschap kan ik het alleen maar eens zijn. Ga dit lezen, en lees ook meteen The Hate U Give van Angie Thomas als je dit onderwerp interessant vindt.