Boek vs. film: To All The Boys I’ve Loved Before

To All The Boys I’ve Loved Before staat sinds deze maand op Netflix, dé verfilming van het YA-boek Aan Alle Jongens Van Wie Ik Hield, geschreven door Jenny Han. Dit vond ik van het boek én van de film!

Hier gaat To All The Boys I’ve Loved Before over

Elke keer dat Lara Jean verliefd is en het draait weer op niks uit, schrijft ze een brief aan de desbetreffende jongen om de periode af te sluiten. Ze stort haar hart uit, adresseert de envelop, doet hem dicht… en stopt de brief in een doos die ze bewaart onder haar bed. Totdat op een dag de doos weg is, en alle brieven ook. Ze blijken te zijn gepost, inclusief de laatste, die gericht was aan Josh, het vriendje van haar oudere zus.

Het boek is dromeriger, Lara Jean snel een vriendin van je als lezer

Als je me al even volgt, weet je dat ik de Lara Jean-boeken van Jenny Han erg leuk vind. Toch had ik bij het eerste deel, Aan Alle Jongens Van Wie Ik Hield in de Nederlandse vertaling, nog niet het idee dat ik de hele serie wilde lezen. Het boek begint eigenlijk heel normaal, je volgt Lara Jean en haar belevenissen op school. Maar dan wordt haar normale leven omgegooid: alle vijf liefdesbrieven onder haar bed zijn verstuurd. Een nachtmerrie, want haar crushes weten van niks.

‘Toch had ik bij het boek meer het idee dat ik Lara Jean leerde kennen’

Het plot is vrijwel hetzelfde als in de film. Toch had ik bij het boek meer het idee dat ik Lara Jean leerde kennen. Je leest veel meer over haar gedachten, ze kan bijvoorbeeld eindeloos nadenken over álles en je voelt je als lezer van het boek snel een vriendin van haar. Bij de film had ik dat iets minder. Ik had meer innerlijke dialogen verwacht, iets meer een dromerige sfeer. Ook vond ik dat het in het boek veel draaide om de band tussen de Song-zusjes: Kitty, Lara Jean en Margot. Die binding tussen de zusjes is er in de film ook wel, maar Margot ging ZO snel weg (in het boek leek het langer te duren?) dat ik sommige momenten een beetje miste. De band tussen Margot en Lara Jean leek niet zo intiem in de film, terwijl dat in het boek zeker wel zo is.

Dit vond ik van de film

Hoewel ik dus een paar dingen miste, vond ik de film over het algemeen mega tof. Het blijft gewoon awesome om de boekpersonages uit je hoofd tot leven te zien komen. Ik vind Kitty, Margot (Mona uit Pretty Little Liars) en Lara Jean (hoe leuk is Lana Condor?) echt zó goed gecast, zo had ik me ze ook voorgesteld. De vader was iets anders dan ik in mijn hoofd had, maar deed het ook prima. Peter had ik ook zo verwacht, maar LATEN WE HET OVER JOSH HEBBEN. Ik had hem serieus heel anders in mijn hoofd. In de film leek hij als twee druppels water op Peter, hoe dan?! Ik had Josh wat knulliger verwacht, wat ongemakkelijker en zelfs wat minder knap.

‘Het blijft gewoon awesome om de boekpersonages uit je hoofd tot leven te zien komen’

Maar over all zat het qua casting wel goed, al had ik John Ambrose (die in het tweede deel – als die er komt – denk ik meer een rol gaat spelen) véél en véél knapper verwacht. Ik ben ook meer #TeamJohn dan #TeamPeter in het boek, terwijl ik in de film nu al meer #TeamPeter ben. Ik ben zelfs een beetje verliefd op de acteur die Peter Kavinsky speelt, haha. Nou ja, we zullen hopelijk in een tweede film meer zien hoe John Ambrose er op het Netflix-scherm uitziet, wie weet switch ik van team. Naast casting heb ik niet veel te klagen, behalve dat ik de film naast heel schattig, romantisch en lief af en toe wat traag vond gaan. Het boek is ook zo, maar ik had in de film iets meer humor tussendoor verwacht, iets meer actie zelfs. Gewoon dat het wat sneller gaat eigenlijk, misschien meer afwisseling met bijvoorbeeld flashbacks. Dat bleef uit, maar het was wel allemaal lief en leuk. En ik ergerde me ook niet aan kleine dingen in de film, die niet in het boek voorkomen. Of dingen die wel in het boek zitten, maar juist niet in de film. Vond ik allemaal totaal niet erg. Alles klopte, dat was fijn.

Boek vs. film

Al met al ben ik blij dat er überhaupt een film is van het boek. Dat alleen is al fantastisch. Ik vind het boek denk ik beter – omdat je je er een eigen voorstelling bij kunt maken, omdat je Lara Jean veel beter leert kennen – maar de film is zeker leuk en krijgt natuurlijk pluspunten voor diversiteit. Het is in ieder geval een film die ik best vaker dan één keer kan zien. 3,5 sterren, oké, toch vier. En eh, kom maar op met een tweede film. Het tweede boek – en het derde boek, oh my god – vond ik namelijk nog veel leuker. Ik vond de boekenreeks namelijk alleen maar beter worden met ieder boek, dus hopelijk is dat bij de films ook zo! 🙂

Bekijk hieronder de trailer

Heb jij het boek al gelezen en/of de film gezien op Netflix? Laat me dan zeker weten wat jij ervan vond.