Boek vs. film: The Hate U Give

The Hate U Give van Angie Thomas won allerlei belangrijke prijzen, waaronder een Goodreads Award en de Waterstones Children’s Book Prize. Ik vond het ook een onwijs goed boek, het werd zelfs een van mijn favoriete boeken van 2017. Nu is de film te zien in de bioscoop met Amandla Stenberg in de rol van Starr. Kan de film tippen aan het boek? Is de film überhaupt de moeite waard? Ik vertel het je allemaal in deze blogpost.

The Hate U Give: hier gaat het verhaal over

Starr Carter woont in een armoedige zwarte buurt, maar gaat naar een dure witte school. De balans die Starr tussen deze werelden heeft gevonden, wordt overhoop gehaald wanneer Starr getuige is van de dood van haar jeugdvriend Khalil. Hij wordt neergeschoten door een politieagent terwijl hij zelf ongewapend is.

‘Iedereen vraagt zich af: wat is er nu echt gebeurd?’

Starr is verdrietig en in de war, en moet haar weg zien te vinden in een wereld vol ongelijkheid en vooroordelen. Op school denken ze dat Khalil het er zelf naar heeft gemaakt, en noemen ze hem een crimineel en zelfs een drugsdealer. Haar buurtbewoners gaan ondertussen de straat op in protest tegen de politie, die geen onderzoek wil doen naar de schietpartij. Iedereen vraagt zich af: wat is er nu echt gebeurd? Starr is de enige die daar antwoord op kan geven. Maar de waarheid spreken is lastiger dan ooit, want wat Starr zegt, of juist niet zegt, kan haar leven in gevaar brengen.

Eerst even over het boek

In 2017 las ik The Hate U Give en was ik na het lezen echt overweldigd. Wauw, wát een boek. Ik vind het boek heel sterk omdat Angie Thomas het over racisme en discriminatie heeft, dat ten eerste. Het is zo noodzakelijk om het daarover te hebben. Wat ik ook heel goed vind, is dat het vanuit een perspectief van een jongere is geschreven (het is tenslotte YA). Daardoor komt het verhaal nog iets extra hard binnen, want stel dat jij Starr was?

‘Langzaamaan zie je hoe alle versies samenkomen en Starr zichzelf meer accepteert en durft zichzelf te zijn’

Dit schreef ik er ook nog over in mijn recensie: ‘Als wit persoon is het moeilijk om te zeggen dat je Starr helemaal begrijpt. Ik denk dat het nooit helemaal lukt, dat ik nooit volledig kan weten hoe het is om een donkere huidskleur te hebben en je gediscrimineerd te voelen of continu te moeten letten op hoe je je moet gedragen. Dat weet ik oprecht niet, want zulke situaties maak je niet mee als wit persoon. Toch kan ik wel zeggen dat hoofdpersoon Starr me aan het denken heeft gezet. Er zijn dingen die ik beter begrijp door het boek, dingen die ik heb geleerd. En ik denk dat dat het belangrijkste is, dat je als wit persoon er iets van leert en het je aan het denken zit. En ook al is het maar een heel klein beetje – over zulke onderwerpen nadenken is enorm van belang, omdat je de wereld om je heen dan ook iets anders bekijkt.’

Dit vond ik van de film

Zo’n fantastisch boek, maar is de film dat ook? Ik was een klein beetje huiverig, want hoe vaak valt de film niet tegen als je het boek al kent? Bij mij redelijk vaak. Soms vind ik het plot helemaal niks, soms had ik de personages compleet anders in mijn hoofd en soms mis ik de sfeer uit het boek in de film. Gelukkig had ik dat bij The Hate U Give allemaal niet, toen ik ‘m zag in de bioscoop. De film blijft vrij dicht bij het boek, de sfeer is precies zoals ik had verwacht en de acteurs zijn waanzinnig goed gecast. Amandla Stenberg die Starr speelt, Russell Hornsby die de vader van Starr speelt.. – bij alle personages had ik het gevoel dat het klopte. Hoe fijn!

‘Door de beginscène kreeg ik een brok in mijn keel’

Maar even terug naar het begin. De film opent met een scène waarin de kleine Starr aan tafel zit met haar ouders, babyzusje en broer Seven. Haar vader Maverick legt uit wat je moet doen als de politie je aanhoudt, zodat er niks ergs kan gebeuren. Je handen op het dashboard leggen, de tien regels uit je hoofd leren. Een scène die meteen indruk maakt en waardoor ik een brok ik mijn keel kreeg. Daarna schakelen we terug naar het nu en volgen we Starr op school (enter KJ Apa, die je vast kent als Archie uit Riverdale, als de vriend van Starr). Hier zie je heel goed dat de film dicht bij het boek is gebleven. Starr doet anders op school dan thuis, ze doet zich netter voor en zorgt niet voor problemen.

Nadat Starr op de witte school is geweest gaat ze naar een feestje toe in haar wijk waar alleen zwarte jongeren zijn. Daar is Starr ook weer iemand anders. Je merkt steeds meer dat Starr verscheurd is tussen twee versies van zichzelf, dat ze zich eigenlijk nergens echt thuisvoelt. Daarna komt Khalil in beeld. Als ze even later in de auto terug naar huis zitten, worden ze aangehouden en gebeurt het ergst mogelijke: Khalil wordt neergeschoten door een agent. Hartverscheurend.

Bekijk de trailer van The Hate U Give hieronder

Boek vs. film: kan de film tippen aan het boek?

Ja, de film kan zéker tippen aan het boek. Ik ben ontzettend blij dat de film zo goed is en vrij dicht bij het boek is gebleven. Natuurlijk zijn er kleine dingen anders (de school zag er in mijn hoofd anders uit), wordt er niet aan alles uit het boek aandacht besteed (de winkel van Starr’s vader heeft geen hele grote rol) en zijn dingen wat gedramatiseerd (de witte vriendinnen van Starr). Maar die kleine aanpassingen, vond ik niet zo erg. Het verhaal komt heel goed over. Ik zat de hele tijd ademloos te kijken naar de film, omdat de scènes zo sterk zijn en je geen moment wilt missen. En, eerlijk is eerlijk, bij sommige scènes moest ik een traantje wegpinken.

‘Ik zat de hele tijd ademloos te kijken naar de film, omdat de scènes zo sterk zijn en je geen moment wilt missen’

Ik heb eigenlijk weinig kritiek op de film, behalve dat ik het vreemd vond dat de scènes tussen Khalil en Starr zijn veranderd. In het boek zoenen ze niet in de auto, in de film wel. In het boek wordt Khalil doodgeschoten omdat hij het portier opent om te kijken hoe het is met Starr, in de film pakt hij een haarborstel en denkt de agent dat het een pistool is. Dat laatste vond ik een dingetje, omdat mensen zo sneller kunnen zeggen dat de agent juist handelde. Maar hoe dan ook, de boodschap dat er een einde moet komen aan het doodschieten van zwarte mensen door de politie en dat je op moet staan tegen racisme komt zeker over. Fantastische film dus, zéker gaan kijken in de bioscoop!

Heb jij The Hate U Give al gelezen en/of de film gezien?