Roxanne Wellens debuteerde eerder met Te waar om mooi te zijn. Nu is er een dichtbundel van haar over (zelf)liefde, gameverslaving en liefdesverdriet. Dit vond ik van De dingen die ik nooit kon zeggen. Geen kopie van Rupi Kaur Ik las ergens dat Wellens ook wel eens ‘de Vlaamse Rupi Kaur’ wordt genoemd. Haar dichtbundel doet inderdaad denken aan de korte, maar emotioneel krachtige gedichten van Kaur. Tel daar de minimalistische illustraties bij op en ik zie de gelijkenissen wel. Toch lees je in deze bundel duidelijk de eigen stem van Wellens terug. Het is allesbehalve een kopie van het werk van Kaur. Het is juist heel eigen, heel persoonlijk.…