Recensie: Man Met Hoed – Lieke Marsman

Meer poëzie lezen leek me een goed voornemen voor dit jaar. Ik las daarom Man Met Hoed van Lieke Marsman. In dit boek zijn twee van haar eerdere dichtbundels, Wat Ik Mezelf Graag Voorhoud en De Eerste Letter, opgenomen.

Hier gaat Man Met Hoed over

Man met hoed brengt Marsmans eerste twee ongekend succesvolle bundels, Wat ik mijzelf graag voorhoud en De eerste letter, samen in één band. Daarnaast bevat het een aantal niet eerder gepubliceerde gedichten (oude en nieuwe), alsook een selectie uit de gedichten die Marsman uit het Engels vertaalde. ‘Man met hoed’ is een dichterlijk alter ego dat in beide bundels terugkomt.

Een eigen universum

Ik vind het best moeilijk om poëzie te recenseren, maar ga toch een poging wagen. Man Met Hoed vond ik erg mooi. Ik las eerder wel losse gedichten van Lieke Marsman, maar nooit een volledige bundel. Het was dus even wennen in het begin. Lieke Marsman schrijft op een hele bijzondere manier die ik moeilijk kan uitleggen. Het voelt bijna alsof ze met haar gedichten een eigen wereld, een eigen universum creëert. Als je de gedichten leest, snap je er soms weinig van. Dat had ik regelmatig. Maar dan lees je het nog een keer, en dan haal je er andere dingen uit en snap je het steeds iets beter. Dat kan ik waarderen bij gedichten, dus dat vond ik goed.

‘Het voelt bijna alsof ze met haar gedichten een eigen wereld, een eigen universum creëert’

Ook het ritme in de gedichten is iedere keer uitzonderlijk goed gekozen. Het leest allemaal zo gemakkelijk weg, zelfs de gedichten waarbij je de eerste keer niet alles begrijpt. Je merkt dat de schrijfster na heeft gedacht over de woorden die ze heeft gekozen. En ja, wat kan ik hier nog meer over zeggen? Je moet het gewoon eens proberen, deze bundel, om te kijken of je ervan houdt of niet. Mijn favoriete gedicht uit de bundel is trouwens ‘wiegeliedje voor wie alles moet.’ Dat leek alsof het voor mij was geschreven en greep me echt aan. Toen ik dat vijf keer had gelezen dacht ik: ik weet weer waarom ik poëzie lees. Je herkent delen van jezelf in gedichten, soms flarden en soms helemaal. Dat maakt het voor mij de moeite waard.

Mijn favoriete gedichten van Lieke Marsman

Mijn favorieten uit deze bundel zijn: ‘Wiegeliedje voor wie alles moet’ en ‘De enige astronaut is Laika’. Ook ‘Man met hoed’ (p. 26/27) vond ik fantastisch. Hieronder ook nog een hele mooie:

Ik lees een boek van achter naar voren en weet dat ik
zo meteen op de bladzij kom waar iemand een kruisje
heeft gezet voor de allermooiste zin. Wat de allermooiste zin is
weet ik nog niet, maar het is de zin waar ik ’s nachts om huil
omdat het ochtend is en ik een nacht niet heb gehuild
omdat het ochtend…Zo keer ik wat ik denk om in cirkels,
alsof ik met mijn wijsvinger een kristallen glas laat zingen.
Ik keer het om totdat het achterstevoren en binnenstebuiten
of omgekeerd is. Wanneer ik bij de zin met het kruisje kom,
sla ik de bladzijde om en beland in het deel van het boek
waarin alles nog goed is.

Gedicht via DBNL

Heb jij al eens iets gelezen van Lieke Marsman of kun je me een andere bundel aanraden? Laat het me dan even weten, vind ik leuk.