Recensie: De Zon En Haar Bloemen – Rupi Kaur

Na Melk En Honing is er nu een tweede bundel van Rupi Kaur vertaald naar het Nederlands, genaamd De Zon En Haar Bloemen. Dit vond ik ervan.

Over De Zon En Haar Bloemen

De Zon En Haar Bloemen is een verzameling gedichten over groei en helen, over waar je vandaan komt en over een thuis vinden in jezelf. Verdeeld in vijf hoofdstukken en geïllustreerd door Rupi Kaur zelf, neemt deze dichtbundel je mee op een prachtige reis van verwelken, vergaan, wortelen, ontkiemen en bloeien. Een viering van de liefde in al haar vormen.

Een bundel die je meteen raakt

Als je Melk En Honing vergelijkt met De Zon En Haar Bloemen, valt één ding direct op. Melk En Honing is een stuk zwaarder van stof. Niet alleen de cover is zwart, de gedichten lijken ook geschreven te zijn in een zwarte periode in het leven van Rupi. Veel gedichten van Rupi gaan over liefdesverdriet, verkrachting en jezelf weer bij elkaar rapen. Stuk voor stuk heftige onderwerpen, die de schrijfster durft aan te kaarten. Dat is ontzettend knap, maar de eerste dichtbundel van haar werd zo met momenten wel erg zwaar.

‘De Zon En Haar Bloemen vond ik direct meer hoopvol overkomen dan Melk En Honing’

De Zon En Haar Bloemen vond ik direct meer hoopvol overkomen dan Melk En Honing. Ik vond het daardoor wat prettiger om te lezen. Uiteraard zitten er heftige gedichten bij, zoals we van Rupi Kaur gewend zijn, maar in de meeste stukken schijnt er wel iets van hoop door de regels heen. Toch is ook deze tweede bundel er een die je meteen raakt. Het ene deel iets meer dan de ander, maar dat is uiteraard persoonlijk. De Zon En Haar Bloemen is in vijf delen opgedeeld – verwelken, vergaan, wortelen, ontkiemen en bloeien. Door deze opbouw word je in het begin al flink geraakt door de eerste twee delen, die zetten eigenlijk meteen de toon. Daarna komen de echt hoopvollere delen, met mijn persoonlijke favoriet ‘bloeien’ als einddeel. Een prettige opbouw vond ik, omdat het afsluit met het idee dat slechte situaties weer goed komen als je de kracht in jezelf weer terugvindt.

Mijn favoriete gedicht

Ik sluit graag af met een deel van een gedicht dat ik heel erg mooi vond. Het is ontzettend hoopvol en het gaat over (zelf)liefde.

“liefde ziet er niet uit als een persoon
liefde is wat we doen
liefde is alles geven
al is het maar het grootste stukje taart
liefde is begrijpen
dat we in staat zijn elkaar te kwetsen
maar dat we alles doen wat in onze macht ligt
om dat juist te voorkomen
liefde is bedenken hoeveel goedheid we verdienen
en als we dan iemand tegenkomen
die zegt dat hij je hetzelfde zal geven als jij hem
maar zijn daden maken je kapot
in plaats van sterker
dan is liefde weten wie je kiest”

Mijn eindoordeel over de dichtbundel

Ik geef De Zon En Haar Bloemen vier sterren. De link die Rupi Kaur legt met het bloeien en verwelken van bloemen en de fases in een periode van je leven, vond ik erg passend. Hoewel niet ieder gedicht me even hard raakte, ben ik over het algemeen heel positief. Ik merkte ook dat de schrijfster in deze bundel nog beter haar woorden kon vinden, voor de dingen die ze wil vertellen. In Melk En Honing voelde het soms alsof Rupi nog wat zocht naar woorden, vond ik gedichten soms niet helemaal af, in deze tweede bundel voelt alles een stuk natuurlijker aan. Ook zijn er meer langere gedichten waardoor alles diepgaander wordt, een mooie ontwikkeling. Ik kijk uit naar een nieuwe bundel.

Heb jij al eens een dichtbundel van Rupi Kaur gelezen?