The Reading Rush 2020: Zo ging het bij mij

In deze blogpost liet ik al weten welke boeken ik ging lezen voor The Reading Rush, de grootste readathon van Youtube. Vandaag blik ik terug op afgelopen week en vertel ik je hoe het ging qua lezen.

Maandag & dinsdag: een heerlijk middlegrade boek

Ik begon de Reading Rush met De appeltaart van hoop van Sarah Moore Fitzgerald. Een boek dat al even op mijn lijstje stond, zo ook op de #20in2020, maar die ik toch steeds niet oppakte. Stom, want het bleek een ontzettend fijne middlegrade. Het boek telt 200 pagina’s en maandag kwam ik al tot 133! Dinsdag had ik meteen ontzettend veel zin om verder te lezen en las ik het uit. Hier een korte samenvatting van het boek. Ik gaf het 4 sterren. Nadat ik het boek van Fitzgerald had laten bezinken (echt, die tijd had ik wel even nodig), begon ik aan Nicolas en het einde van de wereld van Anne Eekhout. In bed las ik tot pagina 78, toen vielen mijn ogen wel dicht – haha.

Oscar Dunleavy bakt de meest perfecte appeltaarten ter wereld. Nu wordt hij vermist en men vermoed dat hij dood is. Niemand lijkt zich erover te verbazen, behalve zijn beste vriendin Meg en zijn broertje Stevie. Meg en Stevie zijn vastbesloten om te ontdekken wat er met Oscar is gebeurd. Samen leren ze over loyaliteit en vriendschap en de kracht van hoop.

Woensdag: meegezogen in de wereld van Nicolas

Omdat Nicolas en het einde van de wereld genomineerd is voor het beste boek voor jongeren, ging ik de volgende dag gewoon verder met het boek. Ik vond het in het begin nog wat vaag, maar op deze woensdag zat ik er hélemaal in. En, cliché maar wel waar: ik kon het boek niet meer aan de kant leggen. Van bladzijde 78 tot 249 (het einde) was ik hooked. Op Goodreads gaf ik het 4 sterren, maar ik overweeg er zelfs 5. Wát. Een. Verhaal. Ik snap helemaal waarom deze titel is genomineerd, ook al is de hoofdpersoon geen jongvolwassene maar een jongen van 8. Dit is zo interessant om te lezen voor jongeren. Echt een boek dat je zelf voor je lijst had willen lezen.

‘Echt een boek dat je zelf voor je lijst had willen lezen’

De achtjarige Nicolas heeft alle stripboeken over De Adelaar, een superheld die het opneemt tegen bovennatuurlijk sterke vijanden, al honderd keer gelezen. Zijn vader werkt hard, zijn moeder heeft haar eigen problemen en is vaak onbereikbaar voor Nicolas. Op een doodgewone middag komt er een verontrustende boodschap: een zwart gat is onderweg naar de aarde. De kans dat de mensheid en alles daaromheen zal worden weggevaagd is groot. Nicolas, worstelend met het verschil tussen fantasie en hoop, besluit net als De Adelaar alles op alles te zetten om de ramp af te wenden. Maar hoe red je de wereld als je acht bent?

Donderdag & vrijdag

De week vloog voorbij en tegelijkertijd voelde het alsof ik voortdurend met mijn hoofd in een boek zat. Ik voelde me goed en had zoveel zin om te lezen, helemaal naar twee geweldige boeken. Donderdag begon ik in Wat als dit het is van Becky Albertalli en Adam Silvera. Van Becky las ik eerder Love, Simon – waar ook een film van is – maar van Adam had ik nog nooit iets gelezen. Hoewel ik Adam dus niet echt ken als auteur, bleek de combinatie Adam en Becky geweldig. In Wat als dit het is, volgen we twee jongens die elkaar ontmoeten in New York. Het personage Ben is geschreven door Adam en het personage Arthur is gedaan door Becky (lekker verwarrend wel qua voorletters die niet matchen, maar oké).

‘Niet echt een ‘wauw’-gevoel’

Donderdag las ik tot pagina 56, omdat ik vakantie vierde in eigen stad. Vrijdag pakte ik de draad weer wat op en las ik het grootste gedeelte. Al met al vond ik het leuk om te lezen, het is gewoon ontzettend schattig allemaal, maar ik had niet echt een ‘wauw’-gevoel. Daarom gaf ik 3 sterren. Vooral de vibe van New York vond ik heerlijk. De personages vond ik ook tof, maar soms iets te ‘gemaakt’.

Hier gaat het boek over

Arthur is alleen voor de zomer in New York, maar dankzij zijn favoriete musicals weet hij dat dit de stad is waar alles kan gebeuren. Hij zou dus zomaar overvallen kunnen worden door een adembenemende romance. (Alleen de vraag is: wanneer?)

Maar als Arthur en Ben elkaar ontmoeten bij het postkantoor, is er een vonk. Er is een tweede ontmoeting, een eerste date. Een tweede date. Maar wat als het niet werkt? Wat als Arthur te hard zijn best doet? Wat als Ben niet genoeg moeite doet? Wat als het leven niet echt een Broadway-musical is? En wat als het dat wel is?

Het weekend & de conclusie van deze leesweek

Zaterdag worstelde ik me door de laatste pagina’s van Wat als dit het is. Ik lees het boek samen met een aantal boekvriendinnen met wie ik in een leesclub zit, dus ik wilde het wel volledig lezen. Toch merkte ik dat ik tegen het einde steeds minder zin had in het boek. Maar goed, ik las het wel uit en begon daarna een klein stukje in Land van dadels en prinsen en Frank Nellen. Ik had veel zin in een wat literairdere roman in plaats van een YA, en aangezien dit boek ook is genomineerd voor ‘het beste boek voor jongeren’ kwam het goed uit. Bovendien buddyreadde ik het boek een beetje met Marieke van Mariekes Books, dus ik had ook nog eens een stok achter de deur om verder te lezen.

‘Een te hoog ‘ik moet dit verplicht lezen voor school’-gehalte’ – dat wil je juist niet’

Die stok achter de deur bleek handig, want ik moest mezelf door het eerste hoofdstuk heentrekken en had urgh-lezen-voor-mijn-lijst-vibes all over again. Geen goed teken. Toch gaf ik deze roman wel een kans en las ik hardnekkig door. In dit verhaal lees je wederom vanuit twee perspectieven – vanuit Simon, een jongen van 15, en zijn vader, die psycholoog/psychiater is. Eerlijk is eerlijk, tijdens het lezen sloeg ik steeds meer pagina’s over of scande ik meer dan dat ik daadwerkelijk las. Wat ik niet fijn vond aan het boek, was dat er zo werd uitgeweid over kleine dingen. Soms was die extra informatie nodig, maar meestal haalde het voor mij de vaart uit het verhaal. Jammer, want de onderwerpen – Simon en de vriendschap met Youssef, terrorisme en verraad – zijn heel interessant en bovendien actueel. Conclusie: wel een aardig debuut van Nellen (dat hij kan schrijven is zeker), maar niet mijn ding. Voor ‘beste boek voor jongeren’ vind ik het persoonlijk een te hoog ‘ik moet dit verplicht lezen voor school’-gehalte hebben. En dat wil je júist niet.

Hier gaat het boek over

Na een ruzie met zijn vader besluit de vijftienjarige Simon de zomer door te brengen bij zijn oom, die in een Parijse banlieue woont. Daar ontmoet hij Youssef, een Algerijnse jongen met een hang naar avontuur. De twee zijn al snel onafscheidelijk. Samen klimmen ze op gebouwen en zwerven ze over de daken van de stad – steeds hoger, op zoek naar het gevoel vrij te zijn. Maar wanneer Simon door een ongelukkig toeval Youssefs grootste geheim ontdekt, komt hun vriendschap onder druk te staan. Steeds sneller drijven de jongens uit elkaar, met fatale gevolgen voor henzelf én voor vele anderen.

Dat was mijn Reading Rush! Het ging verrassend goed, vond ik zelf. Mijn insteek was nooit om de 7 boeken te halen in één week, wel om tijd te maken om meer te lezen en gewoon plezier te hebben in lezen. En dat is zeker gelukt. Conclusie: push je zelf niet om meer te lezen, maar maak wel wat meer tijd om even rustig te lezen voor jezelf. Zet bijvoorbeeld Netflix een avond uit en lees een boek. Dat werkt voor mij het beste. Anyway, tot de volgende blogpost! Er komt overigens nog een uitgebreide aparte blog over ‘het beste boek voor jongeren’, waarvan ik nu nog 2 genomineerden ga lezen.