Mijn 10 favoriete boeken van 2021

Van het debuut van Helena Hoogenkamp tot Renee van Marissing en van sprookjes van Annet Schaap tot non-fictie over angst van Daan Heerma van Voss. Dit zijn mijn favoriete boeken die ik las in 2021.

1. Het aanbidden van Louis Claus – Helena Hoogenkamp

Allereerst: het debuut van Helena Hoogenkamp. In dit boek volgen we Carla die geobsedeerd is voor haar vriendje Louis Claus. Ze is liever bij hem thuis, waar groente in de koelkast ligt, dan in haar eigen huis. Haar ouders zijn er zelden, haar zus is al uit huis en er liggen enkel ongezonde opwarmmaaltijden klaar voor als ze toch iets wil eten. Bij Louis voelt ze zich veel meer thuis, maar ze heeft het ook moeilijk met zichzelf.

In het eerste deel van dit boek is Carla een puber in de zeroes en gaat het erg over nog kind zijn en snel volwassen moeten worden. Een tijd waarin je nog Kinderen voor Kinderen-liedjes in je hoofd hebt, maar ook plots al een spiraaltje krijgt en Breezers drinkt. In deel 2 komen Louis en Carla elkaar weer tegen en is de obsessie nog niet voorbij.

Ik vond het ongelofelijk mooi, ontroerend en vooral heel intens. En het belangrijkste: ontzettend goed geschreven. De details uit de jaren ’00, de gevoelens van Carla die je net niet aan kunt raken als lezer maar toch begrijpt en de intensiteit van de liefde tussen de twee. Zo, zo mooi.

2. Miniapolis – Rob van Essen

Eerder las ik al Een man met goede schoenen, in 2021 las ik meer Rob van Essen. Miniapolis, zijn nieuwste roman, werd favoriet. Wederom absurdistisch en vervreemdend, maar zo geschreven dat je er volledig in meegaat. Elke zin een beetje meer. Over twee collega’s op een grijs kantoor die plots een roadtrip op een tandem maken en een jongen die zijn overleden moeder tegenkomt in de tram. En over hoe binnen- en buitenwereld zich tot elkaar verhouden en we elkaar proberen te begrijpen. Ontzettend mooi.

3. De dwaler – Roos van Rijswijk

De beste verhalenbundel die ik las in 2021 is De Dwaler van Roos van Rijswijk. Wonderlijke poëtische verhalen met een vleugje absurdisme en soms een linkje met de actualiteit. Ik vermaakte me eigenlijk met ieder verhaal wel, maar in het bijzonder met Zorgvlied over geesten van voorouders op een begraafplaats. ‘Ik zal haar vragen of ik, als ik dood ben, ook met haar mee mag lopen, en het antwoord zal klinken als het vallen van sneeuw.’

Mijn recensie over De Dwaler lees je hier

4. De meisjes – Annet Schaap

Wie Lampje al las weet dat Schaap prachtige jeugdliteratuur schrijft. De Meisjes is minstens zo goed en staat vol 7 sprookjes. Soms met een flinke moderne twist (een prinses die gaat daten en toch weer bij haar kikker beland), soms veel subtieler. Maar vooral: heel erg mooi. Van die sprookjes die voelen alsof ze altijd al bestonden, omdat Annet Schaap het zo natuurlijk en ongeforceerd weet te vertellen – terwijl ze af en toe best een feministische boodschap meegeeft.

5. Mary John – Ana Pessoa

De mooiste YA-roman die ik las in 2021, dat is Mary John van de Portugese schrijfster Ana Pessoa. In mijn recensie hierover kon ik de woorden eigenlijk nog niet zo heel goed vinden, behalve dat ik het een dromerige coming-of-age vond, poëtisch ook.

Dit verhaal gaat over de zestienjarige Maria die brieven schrijft aan haar jeugdliefde Júlio, die nog steeds op het pleintje woont in het kuststadje waar ze opgroeien. Ze worden ouder en Maria denkt na over de liefde, zichzelf en haar grenzen. Ontzettend ontroerend, nostalgisch en precies waar ik van hou in een boek.

6. De bange mens – Daan Heerma van Voss

Ik lees niet veel non-fictie, maar voor De bange mens maakte ik een uitzondering. Gelukkig maar, want wát een prachtboek van Daan Heerma van Voss is dit. Een persoonlijk verhaal over zijn eigen angsten, maar ook over angst van de mens in het algemeen. Als iemand die ook af en toe met angst en paniek kampt, ontzettend herkenbaar. Mijn boek zit vol plakkertjes bij herkenbare passages. Ik wil het eigenlijk iedereen cadeau doen, zodat mensen stoppen met vragen ‘waar ben je bang voor?’ als je begint over angst. Het is zoveel meer dan dat.

7. Schoonheidsdrift – Arie Storm

Samen met Istvan, ook wel bekend als de boomer, las ik Schoonheidsdrift van Arie Storm. Hij las al wat boeken van Storm, voor mij was het een kennismaking. En wat voor kennismaking. Ik kan wel zeggen dat ik sindsdien een beetje fan ben van Arie Storm.

Schoonheidsdrift gaat over een schrijver die naar London gaat en daar de oude dichter John Keats ontmoet. Dat kan helemaal niet, maar verleden en heden lopen zo geloofwaardig in elkaar over dat je daar in meegaat. In deze roman zit naast het London-verhaal nog een verhaal, namelijk een klucht over Terschelling. Erg meta allemaal, maar juist daarom ook heerlijk. Ik heb hardop gelachen om het Terschelling-verhaal en dat doe ik zelden bij boeken. Schoonheidsdrift is moeilijk in woorden te vatten omdat het veel is en precies alles bevat dat je wilt (of in ieder geval: ik wil) in een boek. Voor mij is het zeker een van mijn favoriete romans van 2021. En met de boeken van Arie Storm ben ik nog lang niet klaar, dat begrijpen jullie.

8. De hemel is altijd paars – Sholeh Rezazadeh

Oh, kun je een beetje verliefd zijn op een boek? Want ik ben het een beetje op De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh. Dit debuut van een Iraanse schrijfster, die inmiddels al een aantal jaar in Nederland woont, vond ik fantastisch. Zoals je misschien wel weet ben ik nogal kritisch, maar dit boek sleepte bij mij vijf sterren binnen.

Het is dromerig, nostalgisch en vooral ontzettend poëtisch geschreven. Het is wegdromen bij zulke mooie zinnen, meegevoerd worden door een lief verhaal en een hoofdpersoon die zoekt naar verbinding in een nieuw land. Een absolute aanrader. Ik besprak het boek samen met Istvan in de rubriek Boomer & Millennial, hier kun je dat teruglezen.

9. Onze kinderen – Renee van Marissing

Een andere auteur die ik ontdekte in 2021 is Renée van Marissing. In Onze Kinderen volgen we Mia. Haar vader overlijdt in het eerste hoofdstuk, haar vriendin is zwanger van hun eerste kind en ondertussen moet het huis van de overledene worden leeggehaald. Mia besluit dat te doen en gaat naar Friesland, waar het huis is.

Onze kinderen is ontzettend ontroerend en gaat over houden van iemand ondanks de pijnlijke herinneringen. Iedereen die wel eens een huis heeft moeten opruimen, een leven induikt en spullen tegenkomt, weet hoe dat voelt en hoe je terugdenkt aan mooie en minder mooie momenten. Van Marissing schrijft het haarscherp op en weet de emoties van zo’n moment te vangen in haar roman.

10. Normale mensen – Sally Rooney

Wie kent Rooney niet? Ik las eindelijk ook haar populairste boek dit jaar, namelijk Normale mensen. En die bleek de hype meer dan waard. Rooney, ook wel de stem van de millennialgeneratie genoemd, zet in dit boek de verhoudingen tussen personages zo goed en scherp neer.

Ik kan bijna niet uitleggen hoe goed Rooney schrijft. Het is scherp en gedurfd, maar ook subtiel en ontroerend. Het heeft alles. Wie voor het eerst een Rooney leest moet wennen aan het feit dat er geen aanhalingstekens worden gebruikt in dialogen, maar als die stijl ergens in past is het wel in dit boek. Het wordt er nog intiemer door en kruipt onder je huid. Kortom: een fantastisch boek. En ja, ik heb gehuild.