Recensie: Dagboek van een boekverkoper – Shaun Bythell

Boeken die over boekhandels gaan. Het lijkt wel alsof er de laatste tijd veel boeken verschijnen die daarover gaan (zoals Echte liefde vind je in de boekwinkel en Donkerblauwe Woorden.) Vandaag bespreek ik een boek die ook perfect in dat straatje past, namelijk Dagboek van een boekverkoper van Shaun Bythell.

In het kort: Dagboek Van Een Boekverkoper

Op zijn achttiende zag Shaun die eigenzinnige boekhandel in het Schotse kustplaatsje Wigtown voor het eerst. ‘Die tent bestaat over een jaar niet meer,’ zei hij toen achteloos tegen een vriend van hem. Dertien jaar later bestaat de boekhandel nog steeds en is Shaun de eigenaar van het grootste antiquariaat van Schotland.

In Dagboek van een boekverkoper doet Shaun verslag van zijn dagelijks leven in en rond de winkel en laat hij ons zien hoe hij als boekverkoper overleeft in onze digitale tijd, hoe je omgaat met lekkages die maar terug blijven komen, met een zwarte kat die telkens op je boeken gaat zitten, met personeel dat graag zijn eigen plan trekt en met klanten die soms wel heel aparte wensen hebben. Ook neemt Shaun ons mee op reis als hij in zijn oude rode Renault door Schotland rijdt op zoek naar bijzondere boeken. Dit is het hartverwarmende verhaal van een man die leeft voor, met en tussen de boeken.

De boekhandel bestaat echt & hilarische gesprekken

Ik begon dit boek met behoorlijk hoge verwachtingen, op Goodreads zag ik namelijk vrijwel alleen positieve recensies. Dagboek van een boekverkoper moest dus wel heel tof zijn om te lezen. En ja, het boek is ook zeker wel tof hoor, maar ik vond niet alles even leuk. Maar laten we beginnen met de positieve dingen. Het allerleukste is natuurlijk dat Shaun, de schrijver van het boek, ook echt The Bookshop in het Schotse plaatsje Wigtown runt. Het boek is namelijk non-fictie. Alles wat Shaun in het dagboek schrijft is dus ook daadwerkelijk gebeurd.

‘Ik begon dit boek met behoorlijk hoge verwachtingen’

Wat het boek zo leuk maakt om te lezen, is ongetwijfeld de manier waarop Shaun alles verteld. Zo beschrijft hij allerlei klanten die zijn boekwinkel bezoeken, vertelt hij regelmatig over wat er niet goed gaat (het is er bijvoorbeeld ijskoud in de winter of er is lekkage) en neemt hij de lezer mee op zijn zoektochten naar tweedehands boeken. Ook heeft hij de meest hilarische gesprekken met zijn collega Nicky, bijvoorbeeld over onder welk genre boeken moeten staan.

Wat ik miste in het boek

Tot dusver ben ik best positief. Dat het verhaal non-fictie is, is aan de ene kant een pluspunt. Het is fijn dat het boek in een dagboekvorm is geschreven, omdat het alles zo nog wat realistischer maakt. Als lezer voel je dat je dicht bij Shaun de boekverkoper staat, het maakt het persoonlijk. Naast de dagboekfragmenten vertelt Shaun elke maand iets over Bookshop Memories van George Orwell (1936), om zo te kijken of bepaalde observaties nog kloppen. Dat vond ik een fijne toevoeging aan het boek.

‘Ik had graag meer foto’s gezien om zo de boekhandel meer voor me te zien en de sfeer ook op die manier te proeven’

Toch ben ik niet alleen maar positief. Ik miste wat dingen. Zo zou het leuker zijn als er meer foto’s in het boek stonden. Nu staan er wel een paar in het boek, maar die zijn op een hand te tellen. Ik had graag meer foto’s gezien om zo de boekhandel meer voor me te zien en de sfeer ook op die manier te proeven. Ook moet ik zeggen dat je Dagboek van een boekverkoper echt beter tussendoor kunt lezen. Af en toe een stukje lezen is bij dit boek veel prettiger, dan alles er in rap tempo doorheen jagen. Want ja, anders is het nogal eentonig.

‘Bovendien vond ik de dagboekstijl goed gekozen, maar aan de andere kant juist ook weer wat eentonig’

Het eindoordeel

Ik vond het lastig om dit boek te beoordelen. Aan de ene kant ben ik positief en is het idee ontzettend leuk. Ik hou natuurlijk van boeken, dus lezen over een boekwinkel sprak me wel aan. Toch is Dagboek van een boekverkoper niet helemaal mijn ding. Stukjes tussendoor lezen uit Shauns’ dagboek is prima, maar alles snel achter elkaar lezen kan ik je niet aanraden. Bovendien vond ik de dagboekstijl goed gekozen, maar aan de andere kant juist ook weer wat eentonig. Sommige dagen zijn natuurlijk saai in het echte leven, en dat lees je ook in het boek.

Daarnaast moet je wel wat kennis van literatuur hebben, om te begrijpen welke tweedehandsboeken Shaun bij (veelal oudere) mensen thuis overneemt. Ik kende veel titels niet, maar wilde wel weten wat voor boeken het dan precies waren. Daar wordt niet veel over verteld. Een gemiste kans, vond ik. Anyway, ik geef het boek drie sterren.