Recensie: Egotripper – Vi Keeland

Na De baas is er nu weer een nieuwe New Adult van Vi Keeland vertaald: Egotripper. Dit vond ik van het boek.

Hier gaat Egotripper over

Emerie is ’s avonds laat nog haar nieuwe kantoor aan het inrichten, als er een inbreker voor haar neus staat. Wanneer ze hem met haar krav-maga-skills te lijf gaat, vindt hij dat alleen maar hilarisch. Hij blijkt helemaal geen inbreker te zijn: hij is Drew Jagger, de echte huurder van het pand. Emerie is opgelicht, en de huurbaas aan wie ze de aanbetaling heeft gedaan is nergens meer te vinden.

Drew krijgt medelijden met Emerie wanneer hij hoort hoeveel geld ze kwijt is, en dat ze nu met meubels en al op straat staat. Hij doet haar een aanbod: als ze zijn telefoon opneemt zolang zijn secretaresse op vakantie is, mag Emerie nog even in zijn kantoor blijven tot ze een nieuwe plek heeft gevonden. Drew is ietwat arrogant, drop dead gorgeous, en een nietsontziende echtscheidingsadvocaat. Emerie is zachtaardig en een succesvolle relatietherapeut. Ze hebben niets met elkaar gemeen. Behalve dan een wederzijdse aantrekkingskracht die met de dag lastiger wordt om te weerstaan.

De relatietherapeut en de echtscheidingsadvocaat

Egotripper is weer een typische Vi Keeland – van de goodlooking personages met een verleden tot de setting. Toch merkte ik dat ik Egotripper na een tijdje een stuk leuker vond dan De baas. De personages spraken me namelijk meer aan. Emerie vond ik vooral sympathiek. Het verhaal begint met een gênante scène, waarin Drew haar betrapt op kantoor. Emerie denkt dat het haar kantoor is, maar het blijkt dat ze is opgelicht. Het kantoor is van Drew. Wat volgt is een tripje naar het politiebureau en zelfs naar de rechtbank, allemaal onder leiding van de knappe Drew. Uiteindelijk mag Emerie blijven op Drews kantoor en richt ze er haar eigen plek in, waar ze mensen ontvangt die bij haar in therapie zijn.

‘Wat fijn is aan de personages, is dat ze niet enorm naïef zijn’

Wat fijn is aan de personages, is dat ze niet enorm naïef zijn. Het vrouwelijke hoofdpersonage in De baas vond ik veel te meegaand en goedgelovig. Gelukkig is Emerie dat niet. Ze spreekt Drew gewoon tegen als hij rare en ongepaste opmerkingen maakt en noemt ‘m bijvoorbeeld ‘egotripper’ (hallo titelverklaring). Ook Drew viel me eerlijk gezegd mee. In veel NA-boeken worden mannelijke personages veel te arrogant en dominant neergezet. Bij Egotripper zet Vi Keeland Drew neer als een veelzijdiger personage. Hij is soms wat dominant ja, maar hij is ook gevoelig, verdrietig of bang. Hij is meer dan alleen heel erg knap. Dat maakt het gehele verhaal een stuk diepgaander en bovendien prettiger om te lezen.

Personages met een verleden

Drew en Emerie zitten dus samen in een kantoor in hartje New York en de aantrekkingskracht is natuurlijk ENORM. Maar naast liefde – en later seks, want het is tenslotte New Adult hè – gebeurt er meer. Zo kom je erachter waarom Emerie halsoverkop naar New York is verhuisd en waarom Drew soms de harde echtscheidingsadvocaat uithangt die niet meer gelooft in de liefde. Elke verhaallijn is prima uitgewerkt en ook echt interessant. Er zit veel seks in dit boek, maar het is niet too much en uiteindelijk blijkt het verhaal eromheen met name het lezen waard.

‘Als je van New Adult houdt, is dit een absolute must-read’

Ik ben best enthousiast over Egotripper. Vooral de verhaallijn over Emerie en haar crush vond ik leuk om te volgen. Ik heb wat kleine kritiekpunten – soms vond ik Drew toch iets te pushy en ik vroeg me af waarom Drew niet meer vrienden heeft én meer werknemers. Maar al met al is dit een prima NA-boek. Geen problematische dingen, geen te naïeve personages. Dat is al heel wat. Kortom: Vi Keeland heeft met Egotripper weer een vlot NA-verhaal neergezet – met sympathieke hoofdpersonages, grappige (en romantische) scènes én diepgang. Van mij krijgt het boek 4 sterren. Als je van New Adult houdt, is dit een absolute must-read.