Recensie: Zij die vecht en Hij die vasthoudt (Long Acre #3 & #4) – Roni Loren

New Adult-boeken met een actueel en maatschappelijk randje, die zie je niet zo erg vaak. Roni Loren brengt daar verandering in met haar Long Acre-serie, waarin ze schrijft over schoolshootings in Amerika. Dit vond ik van de laatste twee delen Zij die vecht en Hij die vasthoudt.

Een verrassende serie in het NA-landschap

De Long Acre-serie van Roni Loren is een verrassende serie in het landschap van New Adult-boeken. Anders dan andere NA-schrijvers, haakt Loren in op de actualiteit. Schoolshootings in Amerika, in dit geval. De vier hoofdpersonen waar de boeken om draaien – ieder personage heeft een eigen deel – hebben allemaal de schietpartij op Long Acre High School overleefd. Toen waren ze 16 jaar, inmiddels lopen de vier vrouwen tegen de 30.

‘Vooral de manier waarop Loren over de trauma’s van de personages schrijft, intrigeert’

Hoewel ze er fysiek bovenop zijn gekomen, kampt ieder op haar eigen manier met de psychische gevolgen. Vooral de manier waarop Loren over de trauma’s van de personages schrijft, intrigeert. Het zijn vaak kleine dingen waardoor personages plotsklaps terugzijn bij de schietpartij. Zo kan Liv in het eerste deel bijvoorbeeld geen dennengeur meer ruiken omdat de desinfectiespullen in de gangkast waar ze zat tijdens de schietpartij exact zo roken. Die subtiele manier van schrijven over de gevolgen van de heftige gebeurtenis, maakt de serie sterk, geeft het body.

Het derde boek: Taryn & Shaw

Taryn verloor haar jongere zusje bij de schietpartij, maar niemand weet dat het haar schuld is dat ze overleden is. Ze kan de ingrijpende gebeurtenis niet vergeten en ze kan zichzelf al helemaal niet vergeven. Shaw Miller werd als broer van de schutter op Long Acre High School door iedereen herinnerd aan de gebeurtenis. Hij besluit zijn leven om te gooien: hij verandert zijn uiterlijk, zijn naam en zijn leven. Zo staat niets hem in de weg om opnieuw te beginnen… denkt hij.

‘Hoewel deze NA alle ingrediënten heeft en redelijk vlot doorleest, miste ik toch iets’

In Zij die vecht volgen we dus Taryn en Shaw. Taryn kampt met een enorm schuldgevoel en denkt dat haar zusje tijdens de schietpartij door haar is overleden, Shaw is er klaar mee om als ‘broer van de schutter’ te worden gezien na al die jaren. Roni Loren schrijft ook in dit deel weer sterk, zodat je de personages al in de eerste personages goed leert kennen. Zo schetst Loren een mooi beeld van Shaw: ‘Niemand kon weten hoe het voelde om uitgekleed te worden en niet meer gezien n te worden als een echt persoon maar alleen als een kop in het nieuws, een sensationele uitspraak die verkocht kon worden en collectief gehaat kon worden. Om beschaamd te worden. Een naam die tijdens het avondeten genoemd en veroordeeld kon worden. (..) Het leven was van hem gestolen op de dag dat zijn broer het leven van al die anderen had beëindigd.’

Hoewel deze NA alle ingrediënten heeft en redelijk vlot doorleest, miste ik toch iets. Ik had iets meer vernieuwing verwacht, denk ik, niet weer hetzelfde trucje van Loren om personages continu terug te laten denken aan hun trauma’s. Ergens miste ik ook een activistische houding – vanuit de auteur – over het thema schoolshootings. De activistische houding van Angie Thomas als het over Black Lives Matter gaat, zo’n soort houding miste ik bij Loren. Ze laat haar personages spreken en dat is prima, dat is haar keuze, maar ik het had niet misstaan om zichzelf wat meer uit te spreken tussen de regels door. Ik geef daarom drie sterren.

Het vierde boek: Kindcaid & Ashton

Ashton had beloofd om nooit meer terug te keren naar Long Acre na de schietpartij, maar dat loopt anders. Als hij weer aankomt in zijn oude woonplaats komt hij zijn beste vriendin Kincaid tegen. Jaren geleden liet hij haar achter. Hoe kan zij hem ooit vergeven? Kincaid heeft de dood van haar vriendje nooit kunnen accepteren. Waarom overleefde zij de schietpartij wel en hij niet? Ze probeert haar leven weer rustig op te pakken, maar dan staat haar beste vriend Ash na jaren opeens weer voor haar neus.

‘Dit vierde deel steekt er met kop en schouders bovenuit’

Het derde deel was het voor mij niet helemaal, maar het vierde deel, Hij die vasthoudt, daarentegen wél. Dit deel valt op, omdat het anders dan de andere delen veel flashbacks bevat naar de middelbare schooltijd van Ashton en Kincaid. Dat switchten tussen heden en verleden werkt in dit verhaal verrassend goed, omdat het geheel er sterker van wordt. Kincaid kan zich namelijk niets herinneren van de bewuste schietpartij, terwijl Aston juist beelden voor zich ziet van toen die hem nog steeds achtervolgen. Wat bij dit boek ook zorgt voor extra spanning, naast de liefde de opbloeit tussen de twee personages natuurlijk (het blijft een New Adult hè, haha), is het feit dat je als lezer niet weet wat er nu precies is gebeurd op die avond. Stukje bij beetje kom je daarachter. Een goed idee van Loren, want daardoor haak je minder snel af. Je wilt simpelweg weten hoe het nu zit. Kortom: dit vierde deel steekt er met kop en schouders bovenuit. Het eerste deel van Long Acre vond ik ook erg sterk, het tweede en derde deel spraken mij wat minder aan, maar dit vierde deel is alles zoals een New Adult zou moeten zijn. Ik geef het Vier sterren.

De Long Acre-serie is uitgegeven bij Zomer & Keuning, waarvan ik recensie-exemplaren kreeg toegestuurd. Het eerste en derde deel zijn vertaald door Femke de Moor, het tweede en vierde deel door Els Brevink.

De boeken zijn momenteel alleen verkrijgbaar als e-book. Je kunt ze ook gratis lezen met Kobo Plus. Hier kun je deel 3, Zij die vecht, vinden hier deel 4, Hij die vasthoudt.