Recensie: Rimpelgeweld – Menno van der Veen

Meer literaire boeken gaan lezen was een goede keuze, en dat dacht ik zeker nadat ik Rimpelgeweld uitlas. Het is origineel, vernieuwend en je wordt als lezer volledig meegenomen in het verhaal.

Rimpelgeweld in het kort
In een landhuis net buiten Amsterdam woont Britten, samen met vijf vrienden. Ze leven in hun eigen bubbel, een soort betoverende wereld, met Britten aan het hoofd. Met mooie verhalen worden de vrienden ingepakt, en ze geloven er allemaal in. Maar ja, er is ook nog de buitenwereld waar ze onvermijdelijk mee te maken hebben. In Rimpelgeweld lees je hoe hoofdpersoon Kink onderdeel is van deze ‘kleine vlucht vogels’ – ze vliegen lange tijd synchroon, maar of dat zo blijft is maar de vraag.

‘Alle alinea’s passen op een of andere manier goed bij elkaar, over sommige stukjes moet je even nadenken en andere delen snap je pas later helemaal’

Korte alinea’s en duidelijke taal
Wat me als eerste opviel aan Rimpelgeweld is dat het in korte alinea’s is opgedeeld. Soms een zin, soms een bladzijde of drie. Ik vond dat erg prettig lezen. Daarnaast is het duidelijk en gemakkelijk leesbaar, wat de roman toegankelijker maakt voor iedereen. In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl en de korte alinea’s, maar naarmate het verhaal vordert raak je eraan gewend. Alle alinea’s passen op een of andere manier goed bij elkaar, over sommige stukjes moet je even nadenken en andere delen snap je pas later helemaal.

Griekse godin en grijze hoedjes
Het plot begint met hoofdpersoon Kink, die eerst zichzelf voorstelt en daarna zijn vrienden beschrijft. Zo is Britten in zijn ogen een soort marmeren beeld van een Griekse Godin en draagt Pierre kleine grijze hoedjes. Een goed begin van het verhaal, vond ik. Er zijn nogal wat personages in het verhaal, en zo leer je meteen iedereen kennen. Menno van der Veen beschrijft dit ook nog eens op een prachtige manier, met heldere woorden waardoor je er in gedachten meteen een beeld bij hebt (letterlijk en figuurlijk, gezien het marmeren beeld 😉 ).

‘Het heeft mijn verwachtingen overtroffen’

Al met al kan ik wel zeggen dat de hele schrijfstijl enorm vernieuwend is. Ik heb nog nooit op zo’n soort manier een roman gelezen. Ook heeft Rimpelgeweld mijn verwachtingen overtroffen. Ik verwachtte een verhaal dat moeilijker te volgen zou zijn, ingewikkelder misschien zelfs. Maar dat was helemaal niet zo, en dat is alleen maar fijn. Al vallen sommige puzzelstukjes pas aan het eind van het verhaal helemaal op zijn plek.

Mijn oordeel
Vernieuwend, fris en heel toegankelijk. Echt iets heel anders dan de romans die er al zijn. Je kan wel zeggen dat ik een beetje verliefd ben geworden op dit boek. Ik geef Rimpelgeweld daarom ook 4 van de 5 sterren. Oh ja, dit is trouwens een van mijn favoriete stukjes (pagina 28-29):

‘Je moet zoals Mesdag te werk gaan om jezelf te leren zien,’ zei Britten. ‘Je maakt een groot schilderij, en gaat in het midden staan. Maar je moet verder gaan.’
‘Moet ik het soms in stukjes knippen?’
Ze knikte. ‘Je knipt alles in stukjes en maakt steeds nieuwe panorama’s. Het worden vergezichten, Kink. Vensters vol mogelijkheden.’