Recensie: Hoe Alles Moest Beginnen – Thomas Verbogt

Vorig jaar las ik Als De Winter Voorbij Is van Thomas Verbogt. Het werd een van mijn lievelingsboeken, omdat ik de schrijfstijl van Verbogt ontzettend mooi vind. Toch vergat ik om weer een boek van hem te lezen. Totdat ik Storytel ging proberen en zag dat er een audioboek was van Hoe Alles Moest Beginnen, ingesproken door de schrijver zelf. En ik kan je vertellen: ook dit was weer zo’n boek waarin zoveel mooie zinnen staan, dat ik ze zou willen opschrijven en in een lijstje willen doen.

In het kort: Hoe Alles Moest Beginnen

Thomas en Licia gaan als kinderen met elkaar het verzonnen leven aan, want het echte leven vertrouwen ze niet. Aan hun tijd samen komt abrupt een einde. Ze moeten elkaar loslaten, maar kunnen dat niet. We volgen Thomas en Licia daarna als twintigers, veertigers en zestigers. Zij blijven verbonden, ook als zij elkaar jaren niet zien. Toch zal het bijna een leven lang duren voordat Thomas begrijpt wat haar voorgoed veranderde.

Kenmerkende nostalgische sfeer

Zoals ik al zei, vind ik de schrijfstijl van Verbogt heel mooi. Zijn schrijfstijl leest relatief makkelijk, als je het met zwaardere literaire werken vergelijkt. De drempel om dit boek op te pakken ligt daarom ook lager. Wat ik goed vind, omdat dat het toegankelijker maakt voor een groter publiek. Ook merkte ik meteen de bekende nostalgische sfeer in het boek op, een zelfde soort sfeer die ik al heel mooi vond ik Als De Winter Voorbij Is. Die manier waarop Verbogt zo’n sfeer kan neerzetten, blijft me verbazen. Al naar een paar hoofdstukken waande ik me in nostalgie, ontroering en verwondering. Enorm knap dat je zoiets als schrijver kunt.

‘Al naar een paar hoofdstukken waande ik me in nostalgie, ontroering en verwondering’

Toch is de sfeer in Hoe Alles Moest Beginnen wel iets anders dan in Als De Winter Voorbij Is. Als De Winter Voorbij Is gaat over toevallige ontmoetingen tussen mensen, en heeft naar mijn mening een wat heftigere melancholische ondertoon dan Hoe Alles Moest Beginnen. Ik vond dit nieuwe boek persoonlijk wat luchtiger geschreven. Al gaat het ook over toevallige ontmoetingen, in dit geval met Licia die bij Thomas in de straat woont, en over hoe kleine bijzondere dingen je leven bepalen. De sfeer voelt anders, misschien ook omdat het eerst vanuit Thomas is geschreven toen hij een kind was. De dingen die hij meemaakt zijn over het algemeen leuk, hij speelt met Licia en ontdekt steeds meer dingen over de wereld naarmate hij ouder wordt. Het voelt allemaal heel gezellig aan, eigenlijk. Niet continu heel zwaar, hoewel er wel zware dingen gebeuren. Het deed mij terugdenken aan de tijd dat ik zelf kind was en veel buiten speelde met andere kinderen uit de buurt.

Het mooiste aan het boek

Naast de herkenbare sfeer, vond ik het mooiste aan het boek denk ik de verschillende leeftijdsfases. Je leest eerst een heel groot deel over de tijd dat Thomas en Licia kinderen waren. Ze maakten veel mee (ook heftigere dingen, zoals de dood van Licia’s moeder), verveelden zich nooit en hadden altijd bijzondere gesprekken over allerlei onderwerpen. Ze begrepen elkaar volkomen. Maar dan verhuist Licia naar Italië met haar vader en zijn nieuwe vrouw en blijft Thomas achter. Ze schrijven nog een tijdje, maar naarmate de jaren voorbij gaan, merk je dat het nooit meer zo zal worden zoals toen. En dat is best pijnlijk, vooral omdat je als lezer merkt dat Thomas nog een sterke band voelt met Licia.

‘Naarmate de jaren voorbij gaan, merk je dat het nooit meer zo zal worden zoals toen’

Als de kindertijd voorbij is, volgen de jaren waarin ze twintigers, veertigers en later zelfs zestigers zijn. Daar moest ik even aan wennen, omdat ik die kindertijd wel erg gewend was geraakt. Maar ook deze leeftijdsfases zijn interessant om te lezen. Je merkt dat Thomas zijn weg in de wereld nog moet vinden, en dat Licia het goed lijkt te weten. Veel interessante aspecten dus, al vond ik het levensverhaal van Licia soms wel ietwat vaag. Je leest vanuit Thomas, dus wat er in Licia omgaat en wat er met haar gebeurt lees je in mindere mate. Dat vond ik wel jammer, ik had ook best graag delen vanuit haar willen lezen. Verder vond ik het hele boek erg fijn om te lezen. De toevoeging van een geschreven brief van Thomas aan zijn vader, het ontmoeten van Licia’s dochter en het op later leeftijd doorlopen van hun oude buurt, zorgt voor een goed einde en maakt het tot een rond verhaal.

Het eindoordeel

Wederom een heel mooi boek van Thomas Verbogt, inclusief herkenbare nostalgische sfeer. Het is luchtig en gemakkelijk geschreven, erg fijn. Het verhaal voelt heel echt, waarschijnlijk omdat het in grote lijnen ook echt is gebeurt. De leeftijdsfases van Thomas en Licia zijn een mooie toevoeging, en maken het verhaal tot een geheel. Het boek heeft ook een sterk einde (Licia en Thomas wandelen als zestigers door hun oude buurt), waardoor het voelt als een ‘af’-verhaal en je als lezer het boek met een voldaan gevoel neerlegt. Hoe Alles Moest Beginnen krijgt 3,5 sterren van mij.