Recensie: Hier komen wij vandaan – Leonieke Baerwaldt

Een sprookjesachtig debuut over zeemeerminnen, een droom van een tropische vissen-winkel en een hoe alle verhaallijnen uiteindelijk samenkomen. Ik las Hier komen wij vandaan van Leonieke Baerwaldt. Dit vond ik van het boek.


Hier komen wij vandaan

Er is een stel dat samen een huis gaat bouwen, een zwervende moeder en dochter en ondertussen is er ook nog een sprookje over een kleine zeemeermin, een fabrieksarbeider die droomt van een eigen tropische-vissenwinkel. Hier komen wij vandaan bevat vier kleine verhaallijnen. Dat zou overweldigend kunnen zijn, maar Baerwaldt heeft de kunst van alles subtiel met elkaar verweven goed onder de knie. Ze doseert zeer precies waardoor het de lezer niet overspoelt. In tegendeel, door de dromerigheid en de vaagheid in het begin, wil je als lezer ontdekken hoe het zit.

’Je zou de zeemeermin en de golven van de zee als rode draad kunnen zien – alles heeft uiteindelijk met elkaar te maken, alles valt samen’

Hoewel het in het begin zoeken is wie wie is, hoe het precies zit, werd ik vrij snel meegenomen in dit verhaal. Het klassieke sprookje van De Kleine Zeemeermin, waarop Baerwaldt dit boek gebaseerd heeft, helpt daarbij. Het geeft een beetje houvast. Je zou de zeemeermin en de golven van de zee als rode draad kunnen zien – alles heeft uiteindelijk met elkaar te maken, alles valt samen. De fabrieksarbeider met een oude moeder thuis die droomt van een tropische vissenwinkel waarvan je eerst nauwelijks verwacht dat hij in dit sprookjesachtige debuut past, past er uiteindelijk haarfijn in. Misschien wel het meest van allemaal, omdat het net als het zeemeerminnensprookje prachtig en tragisch is tegelijkertijd.

Omarm de kalmte


Wat ik ook een fascinerende verhaallijn vond is die over de moeder en de dochter die rondzwerven. Vanaf het begin weet je dat er iets mis is met de dochter, iets meerminnigs, maar je kan er als lezer steeds net niet bij. Baerwaldt zegt in haar nawoord dat ze hier over genderdysforie verhaalt, over je niet volledig mens voelen maar ook dier. Een bijzonder thema dat naadloos past in dit dromerige verhaal.

‘De korte hoofdstukken, de dromerige zinnen, ze voelen als golven van een zee die zachtjes over je heen spoelen’

Want dat is Hier komen wij vandaan, een dromerig verhaal. De korte hoofdstukken, de dromerige zinnen, ze voelen als golven van een zee die zachtjes over je heen spoelen. (Maar zoals ik al zei word je niet écht overspoeld, alleen op fijne subtiele wijze) En toch miste ik soms het een en ander. Ik miste het volledig worden meegevoerd worden door dit verhaal, hoewel het af en toe wel gebeurde. De thema’s zijn bijzonder en Baerwaldt schrijft prachtig en intens, maar ik miste de juiste balans tussen urgentie om door te lezen en ademruimte die ik graag zie in boeken. Nu was er teveel ademruimte, wellicht, maar tegelijkertijd was het zo precies goed en voelde het alsof het klopte. Ik probeer er woorden voor te vinden en tegelijkertijd kan ik enkel als advies geven als je dit boek gaat lezen: omarm de kalmte. Boeken lezen waarin het fijn kabbelt moet je tenslotte ook leren lezen. Hier komen wij vandaan krijgt van mij drie sterren.