Ik las Een modern verlangen, de verhalenbundel van Hanna Bervoets

Oké, ik moet wat opbiechten: ik las nog nooit eerder een boek van Hanna Bervoets. Ik weet ook niet waarom, want haar boeken schreeuwen zo ongeveer mijn naam: verlangen, dystopisch randje, dat soort dingen – daarover lees ik graag. Afgelopen maand kwam er verandering in en las ik mijn eerste Hanna Bervoets, namelijk de verhalenbundel Een modern verlangen. Dit vond ik ervan.

Een modern verlangen: van dure koffies tot ruimteschepen

Vervreemdende verhalen over personages die bizar levensecht voelen, zo zou ik Een modern verlangen omschrijven. De bundel begint met een verhaal over gentrificatie, over hoe oude bewoners door hippe nieuwe mensen uit hun buurt worden gedreven. Er veranderen dingen, er is plots dure koffie in tentjes, nieuwe bewoners herken je aan het soort hond dat ze hebben. Het voelt bevreemdend en echt tegelijkertijd en naarmate de bundel vordert worden de verhalen steeds een tikje meer bizar. En een beetje meer sci-fi, dat ook. Het begint met dure koffies en eindigt bij ruimteschepen.

‘Het voelt bevreemdend en echt tegelijkertijd en naarmate de bundel vordert worden de verhalen steeds een tikje meer bizar’

Mijn favoriete verhaal uit de bundel is denk ik ‘Een van ons’, waarin we een inkijkje krijgen op een caviaforum. Alleen dat gegeven vond ik al hilarisch. Het verhaal is op aanstekelijke toon geschreven, mijmert continu verder over het forum waardoor je voordat je het weet bijna zelf in dat forum zit. Voor even, dan. ‘(..) leden als Donja, die heb je nodig, die houden ons scherp. Maar leden als Rosa, die moeten er ook zijn, die houden de boel in balans en balans, dat is belangrijk, niet in de laatste plaats omdat we groeien als kool. Steeds weer nieuwe leden betekent ook steeds weer dezelfde discussies; terugkerende vragen over d ideale hoeveelheid verse groenten op één dag, over likstenen en bodembedekking; om de paar maanden de komkommerkwestie en elke zomer opnieuw leden die willen weten hoe ze hun beestje het beste koel kunnen houden.’

Als er een nieuwe iemand op het forum komt met een caviahok waar de leden niet over te spreken zijn en meldt dat er een cavia van haar is weggelopen, verandert de dynamiek. Wat moet er gebeuren? Moderne situaties waar geen oplossing voor staat opgeschreven in een handboek, het is laveren in een grijs gebied in Een modern verlangen.

Een fijne kennismaking, maar iets meer ademruimte was prettig geweest

Mijn eerste Hanna Bervoets was een succes. Ik ben behoorlijk te spreken over de schrijfstijl van Bervoets, die meeslepend is, alsof elke zin raak is. Je moet simpelweg door, je wilt mee blijven varen op het verslavende ritme van de zinnen. Wat ik wel miste in deze bundel is een beetje ademruimte. Het dendert allemaal lekker door en je wilt elk verhaal verslinden, maar sommige verhalen mochten wel wat meer lucht hebben.

‘Een fijne kennismaking met het werk van Bervoets’

Ook de laatste paar verhalen genaamd ‘Kerstmis in de ruimte’ spraken we wat minder aan. Het begin vond ik heel erg sterk, maar richting het einde voelde ik het zelf wat minder. Misschien omdat er in de laatste verhalen wel erg veel personages zitten, dat gaat wat duizelen. Wel zijn er duidelijk verbanden te leggen in deze bundel. Elk verhaal is een puzzelstukje dat goed in de gehele verhalenbundel past – soms door thematiek, soms door personages. Thema’s als de verhoudingen tussen elkaar, de complexiteit van menselijke relaties en de mogelijkheden van de technologie komen steeds weer terug. Een modern verlangen krijgt van mij vier sterren. Een fijne kennismaking met het werk van Bervoets, want dit gaat ongetwijfeld niet mijn laatste boek van haar zijn.

Wat vond jij van Een modern verlangen van Hanna Bervoets?