Recensie: De aanloopman – Martine de Jong

Ik volg Martine al best lang via haar vlogs, waarin ze onder andere achter de schermen bij Zondag Met Lubach filmt. Toch had ik haar debuutroman De mannen van Raan nog niet gelezen. Maar daar gaat zeker verandering in komen, want na De aanloopman kan ik wel zeggen dat ik niet alleen fan ben van de vlogs van Martine, maar ook van haar schrijfstijl.

door Paula

Hier gaat De aanloopman over

Johanna leidt een veilig, teruggetrokken bestaan op het uitgestrekte Groninger platteland. Haar dochters zijn verhuisd naar Amsterdam, en haar echtgenoot is al twintig jaar dood. Op een maartse winterdag staat er een man voor haar deur, als een verdwaalde hond. Johanna laat hem binnen – niet alleen in huis, maar in haar nieuwe leven. Dat de komst van Kasper niet alleen haar eigen leven opschudt, maar onderdeel is van iets groters, realiseert ze zich pas veel later.

Grappig, verfrissend en nuchter

Martine schrijft heel verfrissend en vlot. Het verhaal van Johanna in deze roman is heel nuchter opgeschreven. Er gebeuren de gekste dingen naarmate het verhaal vordert, iets met aardbevingen en enge insecten, maar de personages blijven met beide benen op de grond staan. Figuurlijk, want de grond zakt wél letterlijk onder hun voeten vandaan door de bevingen.

‘Ik ben vanaf nu niet alleen fan van de vlogs van Martine, ook van haar schrijfstijl’

Toch is het niet te nuchter en ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. De personages zijn allesbehalve star of stug, eerder dynamisch. Tel hierbij de droge humor en grappige opmerkingen op, en je snapt waarom dit een schrijfstijl is om fan van te worden.

Een kleine handeling die alles in beweging zet

Dan het verhaal zelf. Johanna is een vrouw van in de vijftig die in een dorp in Groningen woont. Dan komt Kasper in haar leven, de zogenoemde aanloopman. Ik vind het altijd leuk bij een verhaal als er iets kleins gebeurt en het leven van doodnormale personages opeens wat verandert. Zoiets gebeurt precies in De aanloopman: Kasper belt aan en die handeling zet alles in beweging. Johanna’s leven verandert, maar niet zo drastisch dat het onrealistisch wordt. Ze moet nog steeds met de dingen dealen zoals ze voorheen ook deed, zoals haar dochters die in Amsterdam wonen en met wie ze weinig contact heeft en de dood van haar man.

‘Hoewel ik dacht dat het plot vooral om de aardbevingproblematiek ging, komen er dus veel meer thema’s voorbij in het boek’

Hoewel ik dacht dat het plot vooral om de aardbevingproblematiek ging, komen er dus veel meer thema’s voorbij in het boek. Familie, natuurlijk, want de relatie die Johanna met haar volwassen dochters heeft is soms moeizaam. Maar het gaat ook over relaties (Johanna die met een veel jongere man gaat, terwijl ze kritiek heeft op haar dochter die een relatie met een veel oudere man heeft), rouwverwerking en identiteit (uitzoeken wie je zelf bent als je dochters uit huis gaan). Wat ik knap vond is dat het nooit een teveel werd aan thema’s in het verhaal, terwijl er wel veel thema’s aan bod komen. Het voelt allemaal heel natuurlijk, als iets wat vanzelfsprekend is in het leven van Johanna. Het hoort er gewoon bij.

Mijn eindoordeel over het boek

De aanloopman krijgt vier sterren van mij. Het hoofdverhaal, over de bevingen en insecten, vond ik erg tof en zet zeker aan tot doorlezen. Je wilt weten wat er aan de hand is. Al met al ben ik positief over het boek. Het einde vond ik alleen iets te abrupt, wat te kort door de bocht. Hoe dan ook heb ik genoten van dit boek. Wat extra leuk was, is dat mijn moeder het boek eerst las en dingen herkende in Johanna. Ik las het daarna, herkende dingen in de dochters van Johanna en had het vervolgens met mijn moeder over het boek. Hoe gezellig! Dat gaan we nog eens doen, misschien wel met de debuutroman De mannen van Raan van dezelfde schrijfster.

Heb jij dit boek al gelezen?