Recensie: Storm – Miriam Bruijstens

Ik wilde al een tijdje boeken van Miriam Bruijstens lezen, maar het kwam er telkens niet van. Tot deze zomer. Ik leende Storm bij de bibliotheek (en ook Het boek van Tess, waarover later meer op deze blog) en vloog er vervolgens doorheen. Vandaag vertel ik je wat ik precies van dit jeugdboek vond.

Hier gaat Storm over

‘Storm is twaalf en woont met zijn vader en zijn zus in een klein plaatsje aan de kust. Hij surft graag en is altijd samen met zijn beste vriendin Mara. Hij heeft een leuk leven en maakt zich nergens zorgen over. Tot hij tot over zijn oren verliefd wordt op de nieuwe jongen in zijn klas. Ineens is alles anders en heeft Storm een storm in zijn lichaam en een storm in zijn hoofd. En dan gebeurt er ook nog iets in een echte storm.’

‘Ik ben positief verrast door Storm’

Een mooi en klein verhaal over een jongen die op zoek is naar zichzelf

De setting: een plaatsje aan de Nederlandse kust. De hoofdpersoon: Storm, een jongen van 12. Het verhaal opent in de winter, als Storm met zijn beste vriendin Mara op het strand ligt in zijn winterjas. Ze kijken naar de wolken, later warmen ze zich op aan een kop warme chocolademelk in de strandtent van Mara’s moeder. Het is allemaal heel lieflijk en de sfeer van het plaatsje bij de kust komt precies goed over. Hoewel sommige hoofdstukken een wat hoger ‘en toen’-gehalte hebben, leest het geheel prettig.

Ik ben positief verrast door Storm. Verwacht geen enorm avonturenverhaal vol plotwendingen als je het ook gaat lezen, dat is het niet, het is wél een mooi en klein verhaal over een jongen die op zoek gaat naar zichzelf. De 12-jarige Storm krijgt namelijk midden in het schooljaar een nieuwe klasgenoot, Will, waardoor hij een gek gevoel krijgt in zijn buik. Vlinders, ontdekt hij later. En zo begint zijn ontdekkingstocht – hij piekert er in bed over, twijfelt of hij het met Mara moet bespreken en hoort ondertussen nare dingen over homo’s op het nieuws. Het is verwarrend voor hem, dat is te merken, maar er wordt ook steeds meer duidelijk.

Homosekualiteit wordt zowel op een luchtig als serieuze manier besproken

Wat ik zo goed vond aan Storm, is dat het homoseksualiteit op zowel een luchtige als een serieuze manier bespreekt. Zo is het vanzelfsprekend in het kustplaatsje dat een klasgenoot van Storm twee moeders heeft en wordt er in de klas open over gepraat. Maar het gaat ook zeker de diepte in, bijvoorbeeld tijdens een discussie in de klas over het nieuws. Het gaat over nieuws dat we helaas nog steeds weleens voorbij zien komen – over homo’s die zonder reden in elkaar worden geslagen.

‘Het is mooi geschreven, onwijs lief en ontroerend’

Ook de gedachten die Storm heeft bij het ontdekken van zijn identiteit zijn treffend. ‘De gedachten dwarrelen als herfstblaadjes door mijn hoofd. Stel nou dat ik echt homo ben, moet ik dan altijd bang zijn om in elkaar geslagen te worden? Kan ik dan ooit hand in hand lopen met mijn vriendje? Zal ik steeds uitgelachen worden? Zal er over me geroddeld worden? Ik staar naar het plafond en neem me voor verliefd te worden op een meisje’. Kortom: Storm is een enorme aanrader. Het is mooi geschreven, onwijs lief en ontroerend. Na afloop is het moeilijk afscheid nemen van de leuke en eigenzinnige personages.

Cijfer: 7+
Sterren: 3,5