Recensie: Brons – Linda Dielemans & Sanne te Loo

Een boek over brons, dat sprak me nou niet direct enorm aan. Maar aangezien ik alle genomineerde boeken voor de Woutertje Pieterse Prijs lees samen met een aantal bloggers, waagde ik me toch aan Brons van Linda Dielemans. En wat bleek? Het was allesbehalve saai.

Met je gedachten in de bronstijd

In Brons neemt schrijfster en archeologe Linda Dielemans de lezer mee naar de bronstijd, geïnspireerd op het onderzoek van archeologieprofessor David Fontijn. Al vanaf het begin vertelt Dielemans zó boeiend over een op het oog saai onderwerp, dat ik maar door bleef lezen. Door te strooien met vragen in het eerste en tweede hoofdstuk (Waarom gooiden mensen in de bronstijd hun spullen in het moeras of in de rivier?) en het onderwerp naar het nu te vertalen (door te vertellen over punaises, paperclips en de ringetjes waar je veters doorheen gaan) gaat het steeds meer leven. En voor je het weet, waan je je in gedachten in de bronstijd.

‘Je voelt je als lezer een mini-onderzoeker’

Het begint allemaal met de ontdekking van brons – wist je dat brons gemaakt is van koper en tin? – waarna het naar ruilhandel gaat, het vervaardigen van brons en het maken van wapens. De rode draad door het boek heen is het antwoord zoeken op de vraag ‘waarom gooiden mensen hun meest waardevolle bronzen spullen zomaar weg?’. Hierdoor voel je je als lezer een mini-onderzoeker, wat voor kinderen die dit boek lezen denk ik ook heel tof is. Je wilt er zelf bijna archeoloog of onderzoeker door worden, zo leuk is het. Bovendien neemt Dielemans de jonge lezer serieus, wat bijdraagt aan het leerzaamheidsgehalte. Zo haalt ze moeilijke woorden uit de kast, zoals ‘deposities’, en legt ze de lezer nauwkeurig uit wat dat precies is. Kortom: dit is een intelligent boek waar je oprecht iets van leert, ook als je geen kind bent.

De kracht van het boek

Naast het leerzame aspect en de boeiende schrijfstijl van Linda Dielemans, zit de kracht van dit boek in nog twee dingen. Ten eerste, het korte fictieve verhaal dat na ieder hoofdstuk komt. In die verhalen brengt Dielemans de bronzen voorwerpen tot leven. Dat is in het eerste verhaal dat je leest nog een beetje raar (vanuit het perspectief van brons lezen doe je niet elke dag), maar daarna is het juist zó passend bij dit boek. Het zorgt ervoor dat je nog meer in die bronstijd zit, dat je een kijkje krijgt in het verleden en de mensen van vroeger begrijpt. Prachtig gedaan.

‘Vanuit het perspectief van brons lezen doe je niet elke dag’

Het allerlaatste wat ik niet onbenoemd kan laten, zijn de illustraties in dit boek. Sanne te Loo schittert hier met haar dromerige illustraties in zachte kleuren, die goed aansluiten bij de onderwerpen en de fictieve verhalen. Ik vind het omslag in zachtblauw echt waanzinnig mooi. En ondanks dat ik dit over ieder element in dit boek zeg, is het bij de illustraties niet minder waar: het zorgt ervoor dat de tijd tot leven komt. Het geeft het boek zoveel extra.

Mijn eindoordeel: Brons is een ontzettend intelligent en waanzinnig mooi boek dat je echt meeneemt naar een andere tijd. De fictieve verhalen aan het einde van ieder hoofdstuk zijn zonder twijfel de slimste zet in dit boek. Een potentiële winnaar van de Woutertje Pieterse Prijs, als je het mij vraagt.

Cijfer: 8,5
Sterren: 4

Heb jij Brons van Linda Dielemans al gelezen?