Recensie: Verknocht (Verkikkerd #3) – Lisette Jonkman

Lisette Jonkman is een van mijn favoriete Nederlandse feelgoodschrijfsters. Na de Onbreekbaar-trilogie over Abby en Ferdi, keren in Verknocht de oude vertrouwde personages Lucy en Kikker terug. Een feestje om te lezen! Dit vond ik nog meer van het boek.

Waar Verknocht over gaat

Lucy gaat naar Toscane om mee te werken aan een film. Ze doet de visagie van de beroemdste acteur van Nederland, Aris. Een buitenkans! Niet dat Lucy Aris leuk vindt, trouwens. Aris is gewoon goed voor haar netwerk. Meer niet. Eenmaal thuis lijkt het alsof haar vriend Olivier zich steeds verder van haar afkeert. Is hij jaloers, of is er een andere reden? Lucy wordt afgeleid door haar studielast, de bruiloft van twee vrienden en ze maakt zich zorgen om haar beste vriendin. Zo ziet ze over het hoofd wat écht belangrijk is. Pas als het bijna te laat is, ontdekt ze hoe groot haar probleem precies is…

‘Wat knap is aan deze feelgood, is dat het ondanks de chaos in het leven van Lucy nooit chaotisch wordt’

Lucy’s leven is chaotisch, het boek wordt dat niet

Verknocht gaat over nogal wat onderwerpen en Lucy moet met alles zien te dealen. Niet zo makkelijk, als je het al ongelofelijk druk hebt. Haar carrière als visagiste gaat als een speer en tussendoor moet ze ook nog bezig met haar studie psychologie én een bruiloft regelen voor twee vrienden. Oh ja, met beste vriendin Merel in Groningen gaat het ook niet zo lekker. Kortom: er is veel aan de hand. En dan is er natuurlijk ook nog haar vriend Kikker. Wat knap is aan deze feelgood, is dat het ondanks de chaos in het leven van Lucy nooit chaotisch wordt. Het geheel blijft overzichtelijk voor de lezer.

Thuiskomen in de wereld van Lucy en de nerds

Het allerfijnst aan dit boek zijn verder natuurlijk de personages. Voor iedereen die Verkikkerd en Verslingerd heeft gelezen voelt Verknocht als thuiskomen. Het studentenhuis, de campus, de gekke nerdy huisgenoten (Kofschip! Hermelien! Paladin!) – het voelt alsof ze nooit zijn weggeweest, ook al las ik het eerste boek in deze trilogie jaren geleden al. Het enige wat veranderd is, is de schrijfstijl van Lisette zelf. Die is namelijk nog veel beter geworden en dat is duidelijk merkbaar. De grappen zijn net wat scherper en de dialogen nog vlotter.

‘De grappen zijn net wat scherper en de dialogen nog vlotter’

Ik ben echt enthousiast over Verknocht. Sommige dingen in het plot zie je als lezer wel aankomen (bij welke feelgood/chicklit is dat niet zo?), maar doordat het zo leuk, vlot en origineel is geschreven neem je dat voor lief. Ook blijft het niet voortdurend oppervlakkig en worden onderwerpen als rouwverwerking (vanwege de dood van Chewy, daar hebben de huisgenoten het erg moeilijk mee) en depressie aangestipt. Zo wordt Verknocht een feelgoodboek dat zich weet te onderscheiden. Ik heb er enorm van genoten en geef het boek vijf sterren.