Recensie: Liefde Met Gebruiksaanwijzing – Aline van Wijnen

Liefde met gebruiksaanwijzing, was het maar zo’n feest. Zo denkt de Robin, de hoofdpersoon in het nieuwe boek van Aline van Wijnen ook. Het is nogal een gedoe soms, die liefde, en eigenlijk is Robin er helemaal klaar mee. Tot ze Max ontmoet. Een boek over liefde, maar ook over afstand houden, vriendschap en verdriet.

In het kort: Liefde Met Gebruiksaanwijzing

Mannen! Werden ze maar geleverd met een handleiding. Of een lieve helpdeskmedewerker. Of íéts. Aline van Wijnen beschrijft in Liefde Met Gebruiksaanwijzing op hilarische wijze hoe lastig de tweeëndertigjarige Robin het vindt om haar weg te vinden in haar werk, en vooral in de liefde. Want hoe leuk haar vlam Max ook is, hij is ook best wel ingewikkeld.

Vlotte schrijfstijl & afwisselende onderwerpen

Het boek begint meteen lekker vlot: Robin zit op een terras en raakt aan de praat met Max, een knappe fotograaf. Vervolgens kom je meteen een heleboel over de hoofdpersoon te weten. Robin is freelance redacteur, heeft het gehad met de liefde en drinkt veel wijn. Dat is wat je in eerste instantie weet. Een goede binnenkomer, vond ik. Zo weet je meteen wie de hoofdpersoon is en hoe ze een beetje in elkaar zit.

‘Het boek begint meteen lekker vlot’

De vlotte manier van schrijven die Aline van Wijnen, winnares van de Vriendin-schrijfwedstrijd, heeft sprak me dus zeker aan. De eerste helft van het boek las ik gemakkelijk weg. Dat komt doordat de onderwerpen vrij afwisselend zijn – soms zit Robin in over haar vriendschap met Alix, soms gaat het over zorgen over haar freelance bestaan en een andere keer over die knappe fotograaf. Als Max en Robin samen een project beginnen, is het verhaal meteen nog leuker om te lezen. Want, komt dat wel goed als Robin geen relatie meer wil aangaan?

Personages met een verleden & gemengde gevoelens

Tot dusver ben ik positief. Toch merkte ik dat ik de vlotte schrijfstijl een beetje miste rond de helft van het boek. Soms leek het verhaal een beetje voort te kabbelen. Net iets te lang, naar mijn mening. Ik las wel door, omdat de personages en hun manier van doen vragen oproepen. Zo vroeg ik me af hoe het verleden van Robin eruit zag. Daar kwam gelukkig ook antwoord op. Net als het verleden van Max, waardoor het verhaal een onverwachte wending krijgt.

‘Hoewel het verhaal soms even kabbelt, blijf je toch doorlezen’

Al met al heb ik een beetje gemengde gevoelens over het boek. De schrijfstijl vond ik leuk en vlot, maar met momenten vond ik het verhaal wat te langzaam gaan. De tijdsprongen in het boek – soms is het in een nieuw hoofdstuk een maand later – helpen daar wel bij, maar niet voldoende. Over het plot ben ik meer te spreken. Het is een heel realistisch liefdesverhaal over twee mensen met een gecompliceerd verleden. Dat realistische aspect maakt het tot een sterk verhaal, waar je misschien zelfs dingen in herkent.

Het eindoordeel

Liefde Met Gebruiksaanwijzing heeft me niet omvergeblazen, maar ook niet volledig teleurgesteld. Het is een fijn feelgood boek met een realistische setting. Hoewel het verhaal soms even kabbelt, blijf je toch doorlezen. De personages zijn ontzettend leuk (extra pluspunten voor Sveta, supertof bijpersonage!) en dragen allemaal een verleden vol verhalen met zich mee. Het einde is ontroerend en er zitten gebeurtenissen in het verhaal die ik niet zag aankomen. Ik geef het boek 3 sterren.

*Dit boek kreeg ik opgestuurd als recensie-exemplaar van Uitgeverij Zomer & Keuning