Recensie: Zeik Niet Zo – Anouk Kemper, Suzette Hermsen & Lianne Marije Sanders

Een boek over millennials (mensen geboren tussen 1980 en 2000), dat is Zeik Niet Zo. In dit boek geen stukjes over perfecte levens, nog perfectere relaties en glansrijke carrières. Nee, in dit boek lees over hoe het leven van een millennial er echt uit ziet. En ik kan je zeggen: dat is soms mega grappig en herkenbaar, maar ook ontroerend en enorm eerlijk. Wat ik nog meer van Zeik Niet Zo vond lees je in deze recensie.

In het kort: Zeik Niet Zo

Over millennials wordt van alles gezegd. We zouden maar verwend zijn. Niet kunnen omgaan met ook maar de kleinste tegenslag. Uber te laat? Huilen. Geen vast contract? Nog meer huilen. Dus gaan we onszelf maar zoeken in Azië, met geld van papa en mama.

Toch? Helemaal niet, zeggen journalisten en medemillennials Anouk Kemper, Suzette Hermsen en Lianne Marije Sanders. Zij herkennen hun generatie niet in het aanstellerige beeld dat alsmaar wordt geschetst. Het leven van de millennial is namelijk niet zo ingewikkeld. Sterker nog, dat leven is soms gewoon saai (afvalstoffenheffingbelasting betalen), soms buitengewoon pijnlijk (dood en ander verlies), zo nu en dan fantastisch (seks, vakantie, drugs), maar meestal gewoon prima (op tijd wakker worden, niemand beledigen).

Eerste indruk: duidelijke hoofdstukken & leest lekker door

Toen ik dit boek via Twitter voorbij zag komen bij Lianne Marije (een van de schrijfsters van dit boek), dacht ik: dit boek heb ik nodig in mijn leven. De tekst op de achterkant van het boek klonk fantastisch. Kortom, ik had er zin in en mijn verwachtingen lagen hoog. En die werden meteen al waargemaakt, want het boek heeft een duidelijke inhoudsopgave (daar maak je mij gelukkig mee, zeker bij non-fictie). In een oogopslag zie je over welke onderwerpen het gaat, denk aan geld, werk, liefde, uiterlijk en dealen met jezelf.

‘Ik had er zin in en mijn verwachtingen lagen hoog’

Goede onderwerpen, lekker duidelijk. Tot dusver helemaal goed. En zelfs het voorwoord maakte me aan het lachen, vooral door dit stukje:

‘(..)en vindt Anouk het elke keer weer schandalig als ze 2,75 voor een cappuccino moet afrekenen. Zonder koekje! Dat haten we alle drie.’

Daarna lazen de hoofdstukken stuk voor stuk goed door. Dat komt onder andere omdat de hoofdstukken niet te lang zijn (maar ook zeker niet te kort). Goede keuze dus. Na elk hoofdstuk dacht ik namelijk: ‘oh, ik kan nu nog wel een hoofdstuk lezen’. En zo gebeurde het dat ik het boek binnen no-time uit had.

De kracht van het boek

Ik ben echt bijzonder positief, en dat gebeurt niet heel vaak. Waarom is dit boek zo tof en waar ligt de kracht van het boek? Ik denk dat het boek zo tof is omdat het laat zien dat het leven van millennials – en dus ook van Lianne Marije, Anouk en Suzette – niet perfect is. Met een overdosis humor lees je dat Lianne nog met huisgenoten woont en haar ‘gehorige kuthuis’ soms haat, of dat Anouk een fout maakte door op haar twintigste al samen te gaan wonen in Almere. Kortom: de kracht van het boek is dat het realistisch is. En daar sluit ook goed bij aan dat veel stukken enorm herkenbaar zijn. Ik moest vooral lachen toen ik las over huisgenoten die nooit iets opruimen of geen wc-papier kopen. Er is sowieso iets waar je je als lezer in herkent.

‘Er is sowieso iets waar je je als lezer in herkent’

‘Realistisch en herkenbaar’, zijn de punten waarom dit boek zo leuk is. Maar de kracht van het boek ligt natuurlijk ook bij de schrijfsters. Anouk, Lianne Marije en Suzette zijn namelijk freelance journalisten en hebben stuk voor stuk een hele grappige, fijne en eigen schrijfstijl. En die schrijfstijlen sluiten heel goed op elkaar aan, waardoor het boek fijn leest.

Het eindoordeel & mijn favoriete stukjes

Je vraagt je nu vast af: maar welke stukjes vond je nou echt het allerleukste? Nou, dat kan ik je best even vertellen:
– ‘Ik ben allang volwassen, maar praat als een kind van vijftien’ door Suzette (p. 33)
– ‘Ik hoef niet overal altijd alles uit te halen’ door Lianne (p.35)
– ‘Rouwen, hoe doe je dat?’ door Lianne (p. 49)
– ‘Op mijn twintigste ging ik samenwonen, in Almere’ door Anouk (p.100)
– ‘Leven voor de likes’ en ‘Dubbeldate?’ door Lianne + Suzette’s reactie (p.114)
– ‘Lachen op Instagram, huilen in bed’ door Anouk (p. 117)
– ‘Mijn moeder bemoeit zich met alles’ door Anouk (p. 134)
– ‘Schrijven is niet romantisch’ door Anouk (p. 169)
– ‘NEE! Ik wil niet weten hoeveel calorieën er in een avocado zitten’ door Suzette (p. 194)

Ik herkende me in stukjes, moest lachen, maar pinkte ook serieus bijna een traan weg toen ik Lianne’s stukken over het overlijden van haar vader las. Door de enorme eerlijkheid en de humor die in het boek zit, raad ik Zeik Niet Zo echt aan iedereen aan. Ik bestempel dit boek – natuurlijk – als een must-read (zeker als je millennial bent, feest van herkenning) en geef het vier sterren.

Wil jij Zeik Niet Zo ook gaan lezen?

*Ik kreeg een recensie-exemplaar van dit boek van Uitgeverij Brandt