De bookstagrammers-to-be en het geslijm om recensie-exemplaren | Ergernissen van Bookstagram #1

Bookstagram, ook al bekend als het deel van Instagram waar alle boekliefhebbers zitten, is meestal een fijne plek. Je ontdekt er nieuwe titels, praat met mensen die hetzelfde boek hebben gelezen of besluit om gelijktijdig een boek te lezen. Helemaal leuk, maar er is ook een andere kant van de medaille. En daar ga ik het vanaf vandaag over hebben. Dit is deel 1: de bookstagrammers-to-be en het geslijm om recensie-exemplaren.

De girlbossmeisjes en boeken lezen als marketingmiddel

Ik erger me al tijden op #bookstagram, ooit mijn favoriete plek op sociale media. Terwijl ik die ergernissen een beetje deelde in de DM’s van bevriende bookstagrammers en bloggers, besefte ik al snel dat ik niet de enige ben die zich soms plaatsvervangend aan het schamen is. Waar ik het over heb? De nieuwe aanwas bookstagrammers die er ieder jaar weer druppelsgewijs bijkomt, de mensen die ook willen delen wat ze aan het lezen zijn en mee willen praten. De mensen die een nieuw account starten op Instagram puur voor boeken. In de meeste gevallen gaat dat goed en heb ik er niets op tegen. Deel lekker wat je van De Zeven Zussen vond Anja, en praat met mensen die Lucinda Riley ook fantastisch vinden, you do you. Waar mijn ergernis wel zit is bij de bookstagrammers-to-be die gelijk volledig in marketingmodus gaan en/of smeken om gratis boeken. Laten we beginnen bij de eerste categorie: de boekenmeisjes die influencer willen worden, zichzelf ‘girlboss’ noemen en soms zelfs een cursus opzetten om jezelf te vinden of ook girlboss te worden.

‘Waarom kan je niet gewoon boeken lezen en delen wat je leest, zonder jezelf als merk proberen neer te zetten?’

I get it. De Instagram-coaches hebben gezegd dat je je hart moet volgen, passief geld moet verdienen en je eigen bedrijf moet uitbouwen of ook een cursus moet beginnen om geld te verdienen. Je bio moet on point zijn zodat mensen direct weten dat ze bij jou aan moeten kloppen. Je doet de Instagramfeed na van de coaches – foto’s van jezelf afwisselen met afbeeldingen in een kek format dat je in Canva in elkaar hebt geknutseld. Bij voorkeur roze met quotes als ‘a reader lives a thousand lives’. Deze eerste categorie ambitieuze meisjes zijn er niet alleen in de coachingwereld, ook op bookstagram, waar ze hun hobby boeken lezen tot marketingmiddel maken. En mijn hemel, ik word daar toch zo moe van.

Waarom moet je over alles zo’n ambitieus sausje gooien? Waarom kan je niet gewoon boeken lezen en delen wat je leest, zonder jezelf als merk proberen neer te zetten? Ik vraag me überhaupt af of het ze lukt door precies te doen wat elke instagirlbossbabe doet in haar feed, misschien worden ze vooral zo groot omdat iedereen elkaar volgt. Wat ik mis bij dit type bookstagrammer is authenticiteit. Iedereen lijkt zó op elkaar dat je geen verschil meer ziet. Soms kan ik niet eens op de naam komen van iemand, puur omdat het account zo’n dertien-in-een-dozijn-geval is. Om moe van te worden. Maar aan de andere zijde van bookstagram – het tegenovergestelde van de ambitieuze meisjes – zijn ook genoeg ergernissen.

De Zeven Zussen-lezers, de wannabe-bloggers en het gesmeek om gratis boeken

De girlbossmeisjes aan de ene kant, aan de andere kant? De vrouwen en meisjes die gewoon wel lekker delen wat ze aan het lezen zijn, zonder verdienmodel of ook maar drang naar ambitie. Een verademing vergeleken met de girlbossmeisjes. Deze bookstagrammers delen gezellig dat ze De Zeven Zussen aan het lezen zijn, hoe geweldig ze het vinden en vinden mede-lezers op Instagram. Helemaal prima. Sommige mensen van deze categorie bookstagrammers neigen na een tijdje naar wannabe-bloggers met slechtgeschreven recensies, soms enkel twee regels met daarin steevast iets als ‘goede schrijfstijl’ en ‘leuk boek’, maar verder doen ze geen kwaad. Op één ding na dan, het geslijm en gesmeek om gratis boeken. De laatste tijd valt het me op dat dit type bookstagrammer in hun bio al begint met dat gesmeek. Iets als ‘samenwerken?’ waarna hun mailadres volgt of ‘recensie-exemplaren altijd welkom!’ Ja, dit heb ik daadwerkelijk gelezen in Instagrambio’s. Ik zou willen dat ik het verzon.

‘Als ik onironisch girlboss-taal ga uitkramen, overzelfverzekerd word of plots cursussen ga aanbieden, trek me dan heel snel aan mijn mouw alsjeblieft’

Waarom ik me daar aan erger? Ik snap simpelweg niet waar mensen die net beginnen met bookstagram en die na maanden nog steeds rond de 200 tot 300 volgers zitten, zonder ambities om écht goed te bloggen of iets, het lef vandaan halen. Deel gerust je onderbelichte foto’s op Insta Karen, maar laat de overzelfverzekerde smeekbedes achterwege (of nog erger: zélf allerlei uitgeverijen aanschrijven terwijl je geen blog hebt en bereik op de socials). Ik snap dat nieuwe boeken krijgen leuk is, maar zelfs als je een kleine portemonnee hebt zijn er tal van mogelijkheden om boeken te recenseren. Leen boeken bij de bieb, check boekenkastjes in de buurt, vraag of je een boek van een vriendin/buurvrouw/familielid mag lenen of ga naar de kringloop voor pareltjes. Je hoeft geen recensie-exemplaren te krijgen om mee te tellen in de bookstagramwereld, echt niet.

En dan heb je mij nog en heel veel mensen die in het midden zitten van deze twee categorieën. Of althans, ik doe mijn best in het midden te blijven. Als ik onironisch girlboss-taal ga uitkramen, overzelfverzekerd word of plots cursussen ga aanbieden, trek me dan heel snel aan mijn mouw alsjeblieft.