Dit vond ik van Mary John van Ana Pessoa

Wie wil wegdromen bij een liefdesverhaal dat zich afspeelt in Portugal, moet Mary John lezen. Zwierende zinnen, een flinke lading nostalgie én dan ook nog eens prachtige illustraties tussendoor. Dit vond ik nog meer van Mary John, geschreven door Ana Pessoa.

Maria en de herinneringen aan Júlio

Mary John, of eigenlijk Maria João, is zestien jaar en woont samen met haar moeder in een appartement in een kuststadje in Portugal. Ze brengt haar tijd veel door op een klein pleintje, waar alle kinderen van de buurt samenkomen. Júlio is een van die buurtkinderen. Als ze klein zijn is hij verkleed als piraat en doet Maria alsof ze dood is als hij haar met zijn zwaard raakt. Sindsdien noemt ze hem ‘Júlio Piraat’. Door de gedachten die Maria opschrijft drijf je als lezer samen af naar het vroeger van de hoofdpersoon. Naar trouwen met Júlio als ze tien zijn, naar niet weten wat liefde is en steeds een beetje meer een vrouw worden.

‘Door de gedachten die Maria opschrijft drijf je als lezer samen af naar het vroeger van de hoofdpersoon’

Ik vond de hele sfeer van het boek heerlijk, echt heerlijk. De zinnen zinderen, ze zwieren en je voelt de liefde van Maria voor Júlio tussen de regels door. Als lezer hoop je dat er iets gebeurt, dat ze elkaar eindelijk ‘zien’ – maar ziet Júlio Maria ooit als iets meer dan alleen een meisje uit de buurt? Als Liliana op het plein komt wonen, verandert de hele dynamiek. Júlio lijkt aan Liliana vastgekleefd, die in hotpants en coole kleren loopt, net als veel andere buurjongens en meisjes. Als ze dan ook nog praat over ongesteld worden en een vrouw zijn, voelt Maria zich een beetje onzeker. Net als alles tussen Júlio en Maria wat normaler lijkt te gaan, gaat Maria verhuizen omdat haar moeder een nieuwe baan heeft in een andere stad. Ze praten een laatste keer, er hangen onuitgesproken woorden in de lucht, en Maria vertrekt met haar hoofd vol Júlio.

Een verhaal om bij weg te dromen

In de nieuwe stad gaat alles best prima, er komen nieuwe vriendinnen op school, er is een nieuwe kamer (met nog één onuitgepakte doos) en een aardige bovenbuurvrouw. Mary John is een soort eindeloze brief waarin Maria herinneringen ophaalt aan vroeger en haar gevoelens voor Júlio. Ze spreekt Júlio direct aan, waardoor het ook voelt als een soort dagboek waarin je als lezer een kijkje neemt. Het voelt intiem, dromerig en enorm nostalgisch. Als een verhaal om bij weg te dromen. Maar, zoals het leven gaat, denkt Maria nog steeds aan Júlio maar is er ook een andere jongen op school die bij het toneel zit en langzaamaan indruk maakt op Maria.

‘Het voelt intiem, dromerig en enorm nostalgisch’

Mary John van Ana Pessoa krijgt van mij vier sterren. Een boek met een hele eigen schrijfstijl, die zowel dromerig is als heel direct in dialogen. Ik vond het heel tof dat het over opgroeien ging als puber. Ik lees vrijwel nooit in een YA-boek dat iemand ongesteld wordt, maar in dit boek komt dat wél voor (heel goed!). Ook gaat het over omgaan met de liefde en over grenzen aangeven en de baas zijn over je eigen lichaam. Hele belangrijke onderwerpen en dat allemaal in de heerlijke schrijfstijl van Ana Pessoa, die qua sfeer wel wat wegheeft van Benjamin Alire Sáenz. Kortom: ik ben fan. Kom maar op met meer van deze schrijfster!

Mary John van Ana Pessoa is uitgegeven bij Uitgeverij Querido. De illustraties zijn van Bernardo Carvalho en het boek is vertaald door Finne Anthonissen.