Recensie: Als ik help – Cheyenne Winands

De schattige cover van Als ik help van Cheyenne Winands zou je een beetje kunnen misleiden, want een schattig jeugdverhaal? Dat is dit boek zéker niet. Binnen no-time komen er heftige onderwerpen aan bod, van pesten op de middelbare school tot zelfbeschadiging en mishandeling. Voordat je begint met het lezen van deze recensie, heb ik daarom wat triggerwarnings gezet. Voor wie er klaar voor is: hieronder vertel ik verder over waar dit verhaal over gaat en wat ik ervan vond.

Triggerwarnings: pesten, zelfbeschadiging, mishandeling

Alles doen om je beste vriendin te helpen

Als ik help gaat over Grace, die na de dood van haar ouders bij haar vriendin Katrina en haar moeder woont. Na de zomervakantie besluit Grace om zich in te schrijven op de middelbare school waar Katrina ook op zit. Alleen wil Katrina dat ze zich niet inschrijft als zichzelf, maar als een jongen met de naam Christopher. Haar plan? Als Grace zich vermomt als jongen, kan ze vrienden worden met haar crush Reese en hen zo aan elkaar koppelen. Grace, die ontzettend behulpzaam is en misschien ook een schuldgevoel heeft nu ze bij hen woont, stemt direct in. Ze wil alles doen om haar beste vriendin te helpen, zelfs dit gestoorde plan uitvoeren. Dus dat doen ze dan ook. Haren kortknippen, jongenskleding shoppen en gaan. (Sidenote: ik vond het wel bizar dat de moeder van Katrina hier niets over opmerkt)

‘Haren kortknippen, jongenskleding shoppen en gaan’

Niet alleen een grappig verhaal

Maar wat begint als een grappig verhaal over twee vriendinnen, wordt uiteindelijk heftiger dan ooit. Grace komt in een klas terecht waarin veel gepest wordt. Als ze – als Christopher – vertelt dat ze op ballet zit, is het hek van de dam. Ze wordt uitgemaakt voor de naarste dingen, vaak dingen zoals ‘homo’ maar ook nog erger dan dat. Ik moet zeggen dat ik dat wel echt heftig vond om te lezen. Het feit dat iemand zo wordt veroordeeld alleen al, maar vooral de woorden die de pester gebruikt om Grace/Chris te kwetsen. En het feit dat een leraar er niets van zegt, laat staan ingrijpt. Door het grappige begin en het daarna heftige gepest was ik als lezer erg in de war. Wat voor boek is dit nu precies? Het is een jeugdboek voor 12+, maar het schiet soms door naar young adult, waarna het weer terugschiet naar jeugdboek.

De vibe van de middelbare school

Toch bleef het verhaal me wel redelijk boeien. Ik vroeg me vooral af wanneer Grace nu ontdekt zou worden, wanneer iemand zou zeggen: jij bent toch geen jongen? Ook de hele vibe op de middelbare school is goed gevangen. Denk aan saaie lessen, met je vrienden in de pauze kletsen en roddelen over wie nu met wie verkering heeft. Cheyenne Winands weet dat goed neer te zetten, evenals de tieners waarmee Grace en Katrina vrienden worden. En ook de vele thema’s die erin zitten zijn slim bedacht, al vond ik het soms wel iets te veel.

‘Ik had best nog een diepere laag in het boek willen zien over gender’

Mijn eindoordeel

Als ik help is een lastig boek om in een paar woorden te omschrijven. Er zit veel in qua thematiek en ieder personage heeft een eigen verhaal, maar toch miste ik iets meer emotie. Vooral de drijfveren van Grace en haar grote drang om te helpen vond ik onduidelijk, maar ook haar emoties over haar overleden ouders. Die zitten er wel in, maar in die scènes is ze enkel verdrietig. Ik had juist ook woede verwacht, andere emoties dan enkel verdrietig. Verder vond ik het idee van Grace die een jongen wordt om haar vriendin te helpen erg grappig, maar ik had best nog een diepere laag in het boek willen zien over gender. Of momenten waarop Grace denkt: ik voel me van binnen wel/geen jongen. Dát had het nog interessanter kunnen maken. Daarom krijgt dit boek van mij 3 sterren.

Ik kreeg dit boek toegestuurd als recensie-exemplaar