Recensie: Stiefzus – Jennifer Donnelly

Hervertellingen van sprookjes kennen we inmiddels wel in de YA-wereld, denk aan de Lunar Chronicles of Harteloos, over de Hartenkoningin uit Alice in Wonderland. Nu is er weer een nieuwe hervertelling, namelijk Stiefzus. In dit verhaal volgen we Isabelle, een van de stiefzussen van Assepoester. Dit vond ervan.

De schikgodinnen, de redder & de stiefzus

Als je denkt dat Stiefzus alleen gaat over de stiefzus van Assepoester, dan heb je het mis. In dit boek zitten namelijk veel meer perspectieven. Allereerst lees je in de proloog al over de schikgodinnen. De schikgodinnen zijn drie vrouwen die het levenslot van de mensen bepalen, net als in de Griekse mythologie. In Stiefzus maken de godinnen gedetailleerde kaarten met allerlei soorten inkt, waardoor je de levensloop van iemand kunt zien. ‘Hij zag de pieken en dalen, de zonnige vlakten en de duistere wouden die ze had bereisd. Hij zag haar pad, een dikke zwarte streep, en de gestippelde, gestreepte en gearceerde lijnen van de levens die de hare kruisten.’

‘Isabelle, haar zus Tavi en haar moeder blijven achter’

Het tweede perspectief dat we volgen is dat van Fortuin, een mysterieuze man in een rokkostuum. Hij steelt graag kaarten van stervelingen bij de schikgodinnen, zodat hij de levens van mensen last minute kan veranderen. In dit boek krijgt hij natuurlijk de kaart van de stiefzus in handen. En wat hij daarop ziet, belooft niet veel goeds. Hij gaat daarom naar Frankrijk om haar op te zoeken en hoopt zo haar levensweg te kunnen veranderen. Het derde perspectief is natuurlijk dat van de stiefzus van Assepoester, namelijk Isabelle. Haar verhaal begint zoals we kennen uit het sprookje, maar dan nog een stuk bloederiger. De moeder van Isabelle wil namelijk dat haar dochters met de prins trouwen en om dat te kunnen, moeten hun voeten in het glazen muiltje passen. Daarom – hou je vast, dit wordt bloederig – snijdt Isabelle een paar tenen af. Ieee. Alleen, je raadt het al, (cinder)Ella is de enige die het muiltje écht past en vertrekt uiteindelijk met prins en al naar het paleis. Isabelle, haar zus Tavi en haar moeder blijven achter. Vanaf dan lijkt het alsof alles misgaat, maar gelukkig is daar onder andere Fortuin om haar een duwtje in de goede richting te geven.

Van bloederig sprookje naar feministisch verhaal

Ik heb flink na moeten denken wat ik van Stiefzus vond. Aan de ene kant is het heerlijk sprookjesachtig en heeft het precies de juiste dosis fantasy waar ik van hou – niet teveel gekke wezens, maar genoeg om het ‘fantasy’ te noemen. Ook de personages vond ik tof, vooral de zus van Isabelle die soms heerlijke feministische opmerkingen maakt. ‘Ik wilde boeken. Ik wilde wiskunde en wetenschap. Ik wilde een goede opleiding (…) maar ik kreeg korsetten, japonnen en schoenen met hoge hakken. Dat maakte me verdrietig (..). En vervolgens maakte het me boos. Dus nee, ik kan niet wat sympathieker zijn. Dat heb ik geprobeerd. Keer op keer. En het werkt niet.’

‘De verhaallijnen duizelen in het begin een beetje, maar uiteindelijk komt alles samen en verandert een bloederig sprookje in een interessant verhaal met een feministische toon’

Aan de andere kant twijfelde ik enorm over dit boek: het was toch anders dan ik had verwacht. Wat ik vooral miste was de vaart. Ik vond het niet vlot genoeg lezen en ik vroeg me voortdurend af wanneer het verhaal nu echt zou beginnen. Jennifer Donnelly schrijft op een aparte manier. Soms lange zinnen vol uitgebreide details over het uiterlijk van een personage, dan weer korte zinnen van één of twee woorden. Ik hou daar niet zo van. Ook mocht het verhaal van mij best nog feministischer. De feministische opmerkingen van zus Tavi zijn fantastisch en het plot pakt best leuk uit, maar toch miste ik een diepere laag van de verbondenheid tussen vrouwen.

Drie sterren voor Stiefzus

Stiefzus van Jennifer Donnelly krijgt van mij 3 sterren. De verhaallijnen duizelen in het begin een beetje, maar uiteindelijk komt alles samen en verandert een bloederig sprookje in een interessant verhaal met een feministische toon. De schrijfstijl sprak me niet enorm aan en ook het plot kabbelt soms iets, maar toch blijft het ergens wel boeiend genoeg om door te blijven lezen. Al is het alleen maar omdat de stiefzus van Assepoester best sympathiek blijkt te zijn en de onderliggende boodschap die de auteur wil meegeven (je bent goed zoals je bent) als een warme deken over het verhaal heen lijkt te liggen.

Sterren: 3
Cijfer: 6,5

Ik kreeg dit boek toegestuurd als recensie-exemplaar van Uitgeverij De Fontein | De vertaling van Stiefzus – Jennifer Donnelly is gedaan door Sandra van de Ven