Recensie: Verleid me (FC Livius #1) – Stefanie van Mol

Ik hou van de New Adult-boeken die Uitgeverij Volt uitgeeft. Vooral van de Off Campus-reeks van Elle Kennedy. Verleid me van Stefanie van Mol deed me in eerste instantie ook wat denken aan de boeken van Kennedy, gezien het sportieve element (bij Kennedy draait het om ijshockey, hier om voetbal). Maar of deze NA van Vlaamse bodem een nieuwe favoriet werd van mij of niet? Dat lees je in deze blogpost.

De ingrediënten voor een goede NA zijn er zeker, maar het resultaat valt tegen

Verleid me gaat over Amélie, dokter op de Spoedeisende Hulp, en Oliver, aanvoerder en topvoetballer bij de voetbalclub FC Livius. Als Oliver geblesseerd raakt na een wedstrijd, beland hij in het ziekenhuis. En, je ziet ‘m vast al aankomen, dat is precies het ziekenhuis waar Amélie werkt. De eerste ontmoeting tussen de twee gaat niet echt soepel. Oliver zit namelijk onder een zware verdoving en kraamt onzin uit. Zoveel onzin dat hij Amélie zelfs een heel oneerbaar voorstel doet.

‘Alle ingrediënten voor een goede New Adult zijn zeker aanwezig – er zijn twee toffe personages, er hangt spanning in de lucht en ook het plot zet zeker aan tot doorlezen’

Tot dit moment vond ik het verhaal best tof. Ja, die seksistische opmerkingen die Oliver onder verdoving uitkraamt zijn niet bepaald oké, maar ik kon me voorstellen dat hij er niet 100% bewust van was. Kortom: alle ingrediënten voor een goede New Adult zijn zeker aanwezig – er zijn twee toffe personages, er hangt spanning in de lucht en ook het plot zet zeker aan tot doorlezen. Maar, zoals je ook wel eens hebt als je een taart bakt, je kan de goede ingrediënten wel hebben maar toch geen perfect eindresultaat hebben. En dat is helaas ook wat er gebeurt in Verleid me. Ik zal je uitleggen waarom ik dat vond.

Te pushy hoofdpersonage

Voor mij persoonlijk was Verleid me niet het boek dat ik had verwacht. Ten eerste omdat ik veel dingen al zag aankomen. Een NA mag best een beetje cliché zijn, maar sommige dingen zag ik van mijlenver aankomen. Zo is er een collega die Amélie nogal dwarszit, waar ik direct mijn bedenkingen bij had en wat uiteindelijk ook bleek te kloppen. Maar het pijnpunt van dit boek ligt voor mij bij hoofdpersoon Oliver. In een New Adult is het wel vaker zo dat mannelijke personages wat meer pushy zijn, maar Oliver is zó pushy dat ik me er zelf niet meer goed bij voelde. Als hij iets deed en bijvoorbeeld te dicht bij Amélie ging staan of haar letterlijk dwong om met haar uit te gaan, dacht ik alleen maar: ga alsjeblieft weg bij die jongen.

‘Bij een NA-boek verwacht ik meer gelaagdere personages en een sterker plot, en dat ontbreekt hier’

Het pijnpunt ligt dus bij Oliver, maar ook Amélie komt daardoor heel naïef over. Er zijn red flags all over the place, maar meestal durft ze geen woord uit te brengen en gaat Oliver over haar grenzen heen. Ik vond dat moeilijk om te lezen, want het is alleen oké als beide partijen toestemming geven. Je kan dus wel stellen dat dit niet mijn boek was. Ik vond het boek meer neigen naar een erotische roman, die schreef schrijfster Stephanie van Mol eerder ook, dan naar New Adult. Bij een NA-boek verwacht ik meer gelaagdere personages en een sterker plot, en dat ontbreekt hier.

Cijfer: 4,5
Sterren: 2

Ik kreeg dit boek opgestuurd als recensie-exemplaar