Recensie: Jong en opgebrand – Bram de Brabander

Een paar jaar geleden kwam ik zelf thuis te zitten met een burn-out. Toen het weer wat beter met me ging, begon ik boeken te lezen over het onderwerp opgebrand zijn. Zo las ik bijvoorbeeld Generatie Ei en De herontdekking van het lichaam. Inmiddels is mijn burn-out zo goed als voorbij en voel ik me stukken beter, maar toch blijft het interessant om erover te lezen. Daarom was ik ook erg benieuwd naar Jong en opgebrand van Bram de Brabander. Dit vond ik van zijn boek.

Dagboek van een burn-outer

In Jong en opgebrand vertelt de Vlaamse Bram in dagboekvorm hoe zijn burn-out verliep. Het dagboek begint op de ochtend van 7 december 2016. Bram beschrijft daarin hoe het voelt als hij wakker wordt: ‘ik voel me alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden, met een snelheid van 180 kilometer per uur’. Later schrijft hij: ‘Ik ben de dag ervoor gewoon gaan werken en ben als voorbeeldige werknemer om 23u onder de wol gekropen. En toch voel ik me alsof ik maandenlang niet geslapen heb.’ Deze beschrijvingen zetten meteen een goed, sterk en serieus beeld neer. Een burn-out is niet zomaar iets en het is al helemaal geen millennialgezeur.

‘Een burn-out is niet zomaar iets en het is al helemaal geen millennialgezeur’

De dagen daarna gaat Bram niet meer naar zijn werk. Hij meldt zich ziek, gaat daarna met verlof. Ondanks dat mijn situatie anders was toen ik mijn burn-out kreeg (omdat ik het kreeg tijdens mijn studie, niet tijdens werk), was het erg herkenbaar. De gevoelens van doodmoe zijn, je steeds afvragen of je je niet aan zit te stellen en uiteindelijk de confrontatie met jezelf. Eerst is toegeven dat je een burn-out hebt nogal wat, maar het helpt ook. Zoals Bram zegt in het boek: ‘het officieel krijgen van het label ‘burn-out’ helpt me op de een of andere manier ook te aanvaarden dat ik opgebrand ben’. Dat voelde voor mij ook zo.

Ook de kwetsbare momenten en onzekerheden worden besproken

Vanaf het moment dat Bram thuis komt te zitten, worden de dagen waarop hij eigenlijk niets doet uitvoerig beschreven. Later komt er meer tijd te zitten tussen de dagen en krijg je als lezer ook stukken te lezen over de jeugd van de auteur. Dat vond ik echt van toegevoegde waarde, omdat je zo nog beter een beeld krijgt van hoe iemand een burn-out krijgt. Het is nooit alleen jezelf voorbijlopen qua werken of studeren, het is meestal een samenloop van omstandigheden en de onzekerheden die je met je meedraagt dragen er ook aan bij.

‘Bram de Brabander geeft de lezer een zeer persoonlijk inkijkje in zijn leven als burn-outer en laat de naarste en kwetsbaarste momenten niet achterwege’

Ik ben kortom wel positief over Jong en opgebrand. Bram de Brabander geeft de lezer een zeer persoonlijk inkijkje in zijn leven als burn-outer en laat de naarste en kwetsbaarste momenten niet achterwege. Hij vertelt over zijn eigen onzekerheden, over zijn introverte houding en hoe het vroeger was toen hij werd uitgescholden voor ‘homo’ terwijl hij nog niet wist of hij dat was. Het is ontzettend puur en eerlijk geschreven en bovendien herkenbaar voor iedereen die nu een burn-out heeft of heeft gehad. Ook denk ik dat het een eye-opener is voor iedereen die (nog) niet met een burn-out te maken heeft gehad. Het zorgt ongetwijfeld voor wat meer begrip en misschien zelfs voor zelfinzicht. En dat is altijd mooi meegenomen.

Cijfer: 7
Sterren: 3,5

Ik kreeg dit boek toegestuurd als recensie-exemplaar