Recensie: Toffee – Sarah Crossan

Na Gewicht van water, Een (mijn persoonlijke favoriet) en Nieuwe maan is er nu weer een nieuwe roman van Sarah Crossan. Wederom geschreven in vrije vers, waardoor je door de bladzijden heen vliegt. Dit is wat ik vond van Toffee.

Hier gaat Toffee over

Als Allison wegloopt van haar gewelddadige vader kan ze nergens naartoe. Wat ze aanziet voor een leeg pand, blijkt het huis van de dementerende Marla te zijn. Marla denkt in Allison haar jeugdvriendin Toffee te herkennen en Allison doet wat ze altijd doet: ze past zich aan. En dus is ze Toffee voor Marla.

‘Als Toffee lijkt ze meer zichzelf te zijn dan ze in jaren is geweest’

Er ontstaat een bijzondere band tussen de twee vrouwen en Allison komt erachter wie ze nou ècht eigenlijk is. Als Toffee lijkt ze meer zichzelf te zijn dan ze in jaren is geweest.

Een verdrietig. verhaal, maar ook hartverwarmend

Ontroerend, hartverwarmend en aangrijpend – dat is hoe ik Toffee zou omschrijven. In deze nieuwe YA-roman van Sarah Crossan volgen we Allison die wegloopt van huis. Haar vader is al jaren gewelddadig, maar nu is er iets gebeurd waardoor Allison geen andere uitweg ziet. Ze moet weg. Langzaam kom je erachter wat er precies is gebeurd. Door de vrije vers die Sarah Crossan inmiddels eigen is, komt het verhaal van Allison nog harder binnen. Soms denk ik dat ik alleen maar ben hoe ik me voel/door hem:/gebroken,/klein,/gewoonweg te/veel.

‘Ontroerend, hartverwarmend en aangrijpend’

Gelukkig is het verhaal niet alleen maar verdrietig, het is ook hartverwarmend. Nadat Allison een tijdje heeft rondgezworven, vindt ze een lege schuur om in te slapen. Het blijkt in de tuin te staan van de dementerende Marla. Marla noemt haar Toffee en denkt dat Allison haar jeugdvriendin is, waarmee ze altijd samen danste. Uiteindelijk blijft Allison een tijdje bij Marla, wat een begin is van een bijzonder soort vriendschap.

Een nieuwe favoriete Sarah Crossan

Toffee zit goed in elkaar. Doordat je leest vanuit het perspectief van Allison, voel je je in het huis van Marla ook een beetje een indringer terwijl je tegelijkertijd meer over deze dementerende vrouw wilt weten. Daarnaast wil je meer te weten komen over de vader van Allison, haar stiefmoeder en haar biologische moeder die is overleden. Reden genoeg om door te blijven lezen. Ik vond het boek ook erg onderhoudend. Door de flashbacks naar Allisons’ oude leven, prikkelt het verhaal voortdurend en blijf je je afvragen wat de druppel was die de emmer deed overlopen. Het blijkt in ieder geval iets te maken te hebben met de plek op het gezicht van Allison, waar Marla af en toe naar vraagt.

‘ Het is een prachtige YA-roman met hartverwarmende personages en belangrijke thema’s’

We kunnen wel stellen dat ik een nieuwe favoriete Sarah Crossan heb (al blijft Een prachtig). De manier waarop Crossan de emoties van de personages weet te vangen is erg knap. Het komt realistisch over, zo realistisch dat je soms even wordt opgeslokt door het verhaal. Ook weet ze de vrije vers goed te gebruiken. Ze schrijft over alledaagse dingen en kleine momenten, die extra nadruk krijgen door de vorm waarin het is geschreven. Van dansen in de woonkamer met Marla, Allison die liegt over de plek op haar gezicht tot samen zoete broodjes eten en limonade drinken in de achtertuin. En dat allemaal in dit soort mooie zinnen: Ik sla mijn armen om haar heen./Haar lichaam schokt./En tegen de tijd dat ze zichzelf in slaap heeft gehuild,/is ze vergeten waar haar tranen/nu eigenlijk door veroorzaakt werden.

Toffee krijgt van mij vijf sterren. Het is een prachtige YA-roman met hartverwarmende personages en belangrijke thema’s. Ik heb er absoluut een favoriet boek bij.

Cijfer: 8,5
Sterren: 5

Heb jij Toffee al gelezen?