Recensie: Alles is fucked – Mark Manson

Na De edele kunst van not giving a fuck is er nu weer een nieuw boek van Mark Manson: Alles is fucked. Dit vond ik ervan.

Weer een typische Manson

Het boek is opgedeeld in twee delen: hoop & alles is f*cked. Al in de eerste pagina’s van ‘hoop’ merk je dat het weer een typische Manson gaat worden. Mark Manson haalt namelijk direct al de meest heftige en bizarre voorbeelden uit de kast om het onderwerp de verdieping te geven die het nodig heeft. Je leest over oorlogsheld Witold Pilecki en zijn manier van hoop blijven houden, zélfs nadat hij vrijwillig Auschwitz binnendrong om anderen te helpen. Een flinke binnenkomer, waardoor Manson direct duidelijk maakt waar hij heen wil met het boek. Alles is f*cked, maar er bestaat zoiets als hoop. En hoop heb je nodig in het leven.

‘De voorbeelden die Manson telkens geeft – en zo onderwerpen op een toegankelijke manier uitlegt – zijn briljant’

Vervolgens gaat het in deel 1 de wetenschappelijke kant op. Het gaat over het denkende brein en het voelende brein. Dat wordt wederom niet saai en ingewikkeld, maar juist interessant en goed te begrijpen. Manson vergelijkt je hoofd met een auto, de zogenoemde ‘bewustzijnsauto’. In die bewustzijnsauto zitten twee passagiers: het denkende brein (je bewuste gedachten, opties om te beredeneren of je een keuze verstandig is om te maken of niet) en het voelende brein (emoties, gevoelens en impulsen). De voorbeelden die Manson telkens geeft – en zo onderwerpen op een toegankelijke manier uitlegt – zijn briljant. Het eerste deel van het boek staat er vol mee. Van ‘zo begin je je eigen religie’ tot Newtons wetten van emotie.

Meer filosofen, minder persoonlijke voorbeelden

Anders dan in zijn eerste boek, haalt Manson levensverhalen van filosofen aan zoals Kant en Nietzche in plaats van enkel voorbeelden te geven uit zijn eigen leven. Dat vond ik goed werken, al heeft dat persoonlijke ook wel wat. Iets meer de Matt Haig-kant op qua vertellen had ik persoonlijk prettiger gevonden, want het geheel wordt soms best zwaar. Richting het einde van het boek toe, raakte ik Manson daardoor kwijt.

‘Anders dan in zijn eerste boek, haalt Manson levensverhalen van filosofen aan zoals Kant en Nietzche in plaats van enkel voorbeelden te geven uit zijn eigen leven’

Hoe dan ook, ben ik wel te spreken over dit boek. Het tweede deel is, ondanks dat het me soms begon te duizelen, sterk genoeg. Manson bespreekt de menselijkheidsformule en citeert daarbij Kant (‘Wees menselijk in je handelen, tegenover jezelf of tegenover de ander, en altijd als het doel, nooit als een middel’), vertelt dat pijn de bron is van alle waarde (‘Als we het vermogen niet ontwikkelen om pijn te voelen met een doel, kunnen we uiteindelijk geen enkel doel in het leven meer zien’) en trekt tenslotte zijn conclusies. Hij schrijft: ‘Hoop niet. En wanhoop ook niet. (..) Hoop niet dat het beter wordt. Wéés zelf beter. (..) Wees een beter mens.’ Een interessante afsluiting van een boek over hoop.

Kortom: Alles is fucked is een interessant boek over hoop, vol voorbeelden en levensverhalen van filosofen. Manson maakt brede onderwerpen concreet door zijn toegankelijke manier van vertellen en sterke (of grappige) voorbeelden, komt altijd tot de kern en laat de lezer ook in dit boek achter met verfrissende inzichten.

Sterren: 4
Cijfer: 7,5