Recensie: Feministen dragen geen roze (en andere leugens) – Scarlett Curtis

Nadat ik Damn, Honey las dacht ik: ik wil meer lezen over feminisme. Via social media volg ik veel feministische accounts, waardoor ik veel leer over het onderwerp, maar er zijn ook zoveel geweldige boeken die ik graag wil lezen. Ik begon met Feministen dragen geen roze (en andere leugens) van Scarlett Curtis. Dit vond ik daarvan!

door Paula

Hier gaat Feministen dragen geen roze over

Feministen hebben okselhaar, haten mannen en mogen geen lippenstift op, toch? Niet helemaal. In Feministen dragen geen roze (en andere leugens) vertellen meer dan vijftig vrouwen – van Hollywoodactrices tot tieneractivisten – hun verhaal, aangevuld met een aantal bijdragen van toonaangevende Nederlandse feministen. Dit is een inclusief boek dat de online beweging verbindt met academische denkers, en waarin alle soorten feminisme worden beschreven. Voor iedereen die weet dat zij/hij een feminist is, maar nog enigszins geïntimideerd is door het woord.

De vijf fases van feminisme

Feministen dragen geen roze is er speciaal voor iedereen die meer wil lezen over feminisme. En, zoals er op de flaptekst staat, ‘voor iedereen die weet dat zij/hij een feminist is, maar nog enigszins geïntimideerd is door het woord’. Het boek is daarom opgedeeld in de vijf fases waar je doorheen gaat als feminist – openbaring, woede, vreugde, actie en educatie. Scarlett Curtis vertelt daarover in de inleiding: ‘we hopen dat ze je zullen helpen bij het afleggen van de hobbelige weg naar je eigen feministische bewustwording.’

‘Het boek is opgedeeld in de vijf fases waar je doorheen gaat als feminist – openbaring, woede, vreugde, actie en educatie’

We trappen af met ‘openbaring’ waarin de basics van het feminisme voorbijkomen en vrouwen vertellen hoe ze feminist werden. Vaak waren ze het al (wie is er niet voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen?), maar kenden ze het woord nog niet. Of er is een bepaalde gebeurtenis die ze met de neus op de feiten heeft gedrukt. Eerlijk gezegd vond ik dit deel niet zo fantastisch als de rest, maar voor de beginnende of twijfelende feministen is denk ik wel interessant.

On fire ?

Vanaf ‘woede’ is het boek pas echt on fire, want hierin vertellen vrouwen waar ze zich kwaad over maken. Zo vertelt Tapiwa H. Maoni, in het stuk ‘Een Afrikaanse feminist’, over haar leven in Malawi en de ongelijkheid in onderwijs daar. De bijdrage van haar en Keira Knightley sprongen er echt uit voor mij. Maar het beste stuk in dit deel vond ik dat van Meredith Greer over hoe je een vrouw moet zijn en dat het nooit goed genoeg is. Sowieso vond ik de Nederlandse bijdragen in het boek er met kop en schouders boven uitsteken.

‘Gaat het eerst over co-ouderschap, het volgende stuk lees je meer over geïnternaliseerde misogynie’

Na het begin dat ik een beetje traag vond, is Feministen dragen geen roze dus lekker op gang. Ik vloog na ‘woede’ door het boek heen, door naar ‘vreugde’ (Stella Bergsma’s bijdrage is echt top hier), pikte ik het ‘poëtische intermezzo’ mee en las ik ‘actie’ (goed stuk van Sarah Izat, de Nederlandse moslima met een hoofdboek die bij de politie werkt). Inmiddels duizelde mijn hoofd wel een beetje, want het boek gaat ondanks de duidelijke indeling razendsnel van het ene onderwerp naar het andere. Gaat het eerst over co-ouderschap, het volgende stuk lees je meer over geïnternaliseerde misogynie. Soms gaat dat iets te snel. Gelukkig maakt het einde veel goed. Hierin krijg je namelijk boekentips van Emma Watson, geeft Claire Horn je een korte geschiedenis over feministische wetenschap en praten Marie Lotte en Nydia van Damn, Honey je bij over seksuele voorlichting.

Mijn eindoordeel over het boek

Ik ben positief over Feministen dragen geen roze (en andere leugens), want deze bundel is erg handig als je nog weinig weet over feminisme. Het is een heel inclusief boek, waar zowel witte feministen als feministen van kleur hun verhaal doen. Ook wordt er aandacht besteed aan onderwerpen die vergeten worden in feminisme, zoals zwarte vrouwen en armoede. Ik had zeker een paar eye-openers! Het boek krijgt, ondanks dat ik het soms een beetje warrig vond en het ene stuk beter is dan het andere, vier sterren. En eh, mag ik nog even extra applaus voor de Nederlandse bijdrages? Die zijn stuk voor stuk écht fantastisch.