Recensie: Tijdbom – Joelle Charbonneau

Joelle Charbonneau ken je vast van de Test-trilogie, Aan het hof van Eden of Nodig. Haar nieuwe YA-boek Tijdbom is een thriller en gaat over een aanslag op een middelbare school. Vandaag vertel ik je wat ik ervan vond.

door Paula

Hier gaat Tijdbom over

Diana, Frankie, Tad, Z., Cas en Rashid verschillen als dag en nacht. Maar deze verschillen doen er niets meer toe, nu ze na een bomexplosie ingesloten zitten in hun school.

Als ze er via de radio achter komen dat de aanslagpleger zich mogelijk nog steeds in het schoolgebouw bevindt, zien ze zich ondanks hun verschillen gedwongen samen te werken in een poging het er levend vanaf te brengen. Het fragiele bondgenootschap komt onder zware druk te staan en dreigt te verpulveren als de twijfel en het wantrouwen de overhand lijken te nemen.

Wie zegt dat één van hen niet de aanslagpleger zou kunnen zijn?

Veel personages & een verrassend sterk begin

Wat me meteen opviel aan Tijdbom is dat je vanuit meerdere personages leest. Behoorlijk wat personages zelfs, namelijk zes. Je hebt Diana (het populaire meisje op school) en Cas (een onpopulair meisje dat van muziek houdt) en verder zijn er de jongens Frankie, Tad, Z. en Rashid. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en je komt langzaam achter de details van die verhalen.

Hoewel ik een beetje huiverig was voor zes perspectieven, vond ik dat Joelle Charbonneau het goed aanpakt. Ze laat het verhaal niet middenin de aanslagen op school beginnen, maar aan het begin van de dag als alles nog moet beginnen. Dat is slim gedaan, want zo leer je de personages beter kennen en kun je ze goed uit elkaar houden. Je weet meteen hoe hun thuissituatie is en er wordt een tipje van de sluier opgelicht over de problemen waar de personages mee dealen. Vervolgens gaan ze een voor een naar school toe. Maar wat een normale dag moest worden, verandert in een regelrechte hel.

Actuele onderwerpen komen aan bod

Tot zover ben ik positief. De personages komen goed uit de verf en het verhaal neemt je vanaf de eerste pagina mee. Wat ook tof gedaan is, is dat ieder personage een schooltas meeheeft. Zou er één van hen kwade bedoelingen hebben? Als lezer denk je daar continu over na en verdenk je ieder personage ervan de aanslagpleger te zijn. Anyway, rond pagina 100 breekt de hel dus los en gaat de eerste bom af in de school. Wat volgt is een ravage. Kluisjes die worden omgegooid, tafels die door de lokalen vliegen en plafonds die instorten. Er is zelfs brand.

‘Natuurlijk gaat het over de wapenwetgeving in Amerika, maar ook over vooroordelen, homoseksualiteit en zelfmoord’

– Paula over Tijdbom

Na de eerste bom was ik aan het boek gekluisterd, maar toen er daarna meer bommen afgingen nam mijn aandacht een beetje af. Ja, de gebeurtenissen zijn heftig, maar er zat soms te weinig actie in waardoor het een beetje saai werd. Gelukkig zorgen de wisselende perspectieven ervoor dat het niet te langdradig wordt. Wat ik ook goed vond, is dat er heel veel actuele onderwerpen aan bod komen. Natuurlijk gaat het over de wapenwetgeving in Amerika, maar ook over vooroordelen, homoseksualiteit en zelfmoord. Ik vond het niet storend dat niet ieder onderwerp volledig was uitgewerkt, dat maakte het juist wel realistisch. Op het einde komt alles mooi samen in een spannende ontknoping en de epiloog zorgt nog meer voor een geheel. Kortom: mooi en spannend boek dat mijn verwachtingen heeft overtroffen. 4 sterren.

Heb jij al eens een boek over Joelle Charbonneau gelezen?