Recensie: Je moet (bijna) niks – Lianne Keemink

Voor de leesclub met Dina, Anieke en Tessa las ik Je Moet (Bijna) Niks van Lianne Keemink. Na Leven En Laten Leven van Hendrik Groen, waar we niet enthousiast over waren, hadden we zin in een wat luchtiger boek en deze van Lianne (van de blog en de podcast The Self Help Hipster) leek ons perfect. Een boek over zelfhulp, maar dan wel lekker no-nonsense. Vandaag vertel ik je wat ik ervan vond.

Hier gaat Je Moet (Bijna) Niks over

Als fervent zelfhulpjunkie dacht Lianne Het Leven wel te kunnen hacken. Vanaf haar twaalfde las ze honderden zelfhulpboeken met de gedachte een hoop ellende te kunnen voorkomen. Het resultaat van deze obsessie: een afschuwelijke relatiebreuk en een dikke xx maanden overspannen thuiszitten.

In Je Moet (Bijna) Niks leidt ze je rond in haar verhaal en de beginselen van zelfhulp. Dit boek gaat over het belang van passief gedrag en negativiteit, de zin en onzin van The Secret, de balans vinden tussen willen en moeten, en Echte Liefde. Het bevat héél veel concrete tips waar zelfs de meest cynische geest mindfull van wordt. Om jou te helpen. Hoef je dat zelf niet meer te doen.

Een kijkje in het leven van Lianne

Het boek is opgedeeld in twee delen. Het begint meteen heel persoonlijk, want het eerste deel gaat over het leven van Lianne. Over hoe ze heel perfectionistisch was als twintiger en totaal niet op haar plek was toen ze Engels moest geven op een nieuwe school. Maar ook over hoe ze vroeger alle boeken in de bibliotheek uit had gelezen en begon aan de zelfhulpboeken voor volwassenen. Ik vond het begin meteen tof. Je leert Lianne goed kennen – of je haar nu al jaren volgt of niet – waardoor je als lezer meer een band krijgt met de auteur. Het voelt heel puur en oprecht, omdat ze het juist heeft over de momenten waarop het niet goed met haar ging en veel twijfelde.

‘Je leert Lianne goed kennen – of je haar nu al jaren volgt of niet – waardoor je als lezer meer een band krijgt met de auteur’

Ik had veel stukjes in het eerste deel waarin ik mezelf herkende. Lianne vertelt over dat ze overspannen is geweest en ik herkende daar behoorlijk wat in van mijn eigen burn-out. Ze vertelt bijvoorbeeld dat er dingen misgingen op haar werk als docent Engels en op de universiteit en ze daardoor in de put raakte. Alles ging normaal altijd goed en toen opeens niet meer. Ze was bang dat ze nooit meer iets goeds zou kunnen doen, dat alles mis zou gaan. Dat perfectionistische is ook helemaal mijn ding (soms een handige eigenschap, meestal heel irritant en zelfdestructief). En ik herkende me ook in het feit dat ze altijd maar door wilde gaan om zo de controle over het leven te houden. Tot het op een geven moment niet meer ging en ze instortte. Toen dacht ik pas echt: Hallo, dit boek lijkt wel over mij te gaan?! Kortom, een ontzettend eerlijk begin van het boek. Ik had zin om aan het tweede deel van het verhaal te beginnen.

De beginselen van zelfhulp

Het tweede deel gaat over de beginselen van zelfhulp. Lianne heeft een bizarre hoeveelheid zelfhulpboeken gelezen en vertelt aan de hand van die boeken (en haar eigen ervaringen) over allerlei onderwerpen: angsten, liefde, prestatiedruk, intuïtie en balans. Elk hoofdstuk begint met een korte samenvatting en een zweverigheidsschaal – is het wetenschappelijk of is het heel zweverig Amerikaans – waardoor je weet waar je aan toe bent. Ik ben eigenlijk best positief over dit tweede deel van het boek. Al moet ik zeggen dat het soms nog wat persoonlijker mocht. Ik had bijvoorbeeld best willen lezen hoe de schrijfster er na haar overspannen periode weer bovenop kwam. Ook had ik wel meer wetenschappelijke stukken willen lezen over onderwerpen, over of positief denken werkt of weet ik wat. En: Lianne geeft boekentips aan het eind van ieder hoofdstuk, een lijst met wetenschappelijke artikelen had mij ook wel handig geleken! 🙂

‘Het is lekker laagdrempelig, er zit humor in en tegelijkertijd kom je meer te weten over zelfhulp’

Dan even over mijn verwachtingen vooraf versus het gevoel nadat ik het boek had uitgelezen. Mijn verwachtingen waren behoorlijk hoog. Ik verwachtte een tof boek met voldoende inhoud, waardoor ik aan het denken zou worden gezet. Die verwachtingen kwamen wel uit, maar niet helemaal. Lianne legt veel uit, maar ik miste soms toch wetenschappelijke stukjes. Er worden onderzoeken en coole wetenschappelijke dingen aangehaald, maar ik had het nog wel vaker willen lezen. Dan even over de toon van het boek. Het is lekker laagdrempelig, er zit humor in en tegelijkertijd kom je meer te weten over zelfhulp. Het deed me een beetje denken aan Zeik Niet Zo qua toon. Toch mocht Je Moet (Bijna) Niks soms best wat serieuzer, vond ik. De balans tussen luchtig en serieus schoot soms wat te ver door naar luchtig. Een grapje en een willekeurige Engelse term tussendoor is leuk, maar van mij hoeft dat niet per se in ieder hoofdstuk. Maar dat is persoonlijk.

Mijn eindoordeel over het boek

Ik geef Je Moet (Bijna) Niks 3,5 sterren. Het is een laagdrempelig boek over de beginselen van zelfhulp. Ondanks dat er geen baanbrekend nieuwe dingen in staan, is het prettig om te lezen en ga je toch over bepaalde dingen nadenken. Ben je niet allang de beste versie van jezelf? Werk ik productief of kan ik misschien dingen veranderen? Het boek is een fijne bundeling van alle zelfhulpboeken die de auteur heeft gelezen, waardoor je zelf niet ál die boeken door hoeft te bladeren. En dat is toch wel een groot voordeel. Bovendien denk ik dat het best goed is om af en toe in dit boek te bladeren, gewoon om weer even te herinneren dat het niet erg is dat er dingen mis gaan, je altijd goed genoeg bent en dat je beter niet in doemscenario’s kunt denken.

Heb jij dit boek al gelezen?