Recensie: Neverworld Wake – Marisha Pessl

Neverworld Wake van Marisha Pessl is een boek dat me opslokte en meenam in een wereld tussen werkelijkheid en illusie. Ik had in het begin lichte twijfels over dit boek, maar na het lezen helemaal niet meer. Dit boek is fantastisch. Vandaag vertel ik je waarom.

Hier gaat Neverworld Wake over

Beatrice heeft haar vrienden al een jaar niet meer gezien. Ooit waren ze een hechte groep en heel populair op school, tot de onverwachte dood van een van hen alles veranderde. Wanneer ze wordt uitgenodigd voor een besloten feestje met de oude groep besluit ze te gaan, in de hoop meer te weten te komen over de dood van Jim. Ze vermoedt dat de anderen meer weten dan ze beweren.

In de loop van de avond merkt ze dat alles zo is veranderd tussen hen, dat ze de hoop opgeeft nog ergens achter te kunnen komen. Ze denkt dat dit de laatste keer is dat ze hen ziet en dat ze nooit zal weten wat er met Jim gebeurd is.

‘De vijf vrienden zitten vast in de tijd’

Dan wordt het ochtend. Het stormt hard, en er klopt een mysterieuze man aan. Hij vertelt heel nonchalant iets wat niet waar kan zijn: de vijf vrienden zitten vast in de tijd, een probleem dat alleen kan worden opgelost als ze een gruwelijke beslissing nemen. Het is voor Beatrice de laatste kans om achter de waarheid te komen en haar enige kans om te kunnen overleven. En zo begint de Neverworld Wake.

Spelen met werkelijkheid en illusie

Neverworld Wake deed me in eerste instantie denken aan De Eliminatie van Daniëlle Bakhuis. Op de voorkant van het boek van Marisha Pessl staat namelijk ‘vijf vrienden, één van hen zal overleven, wie zou jij kiezen?’ Flashbacks naar De Eliminatie alom, want daar moet de helft van de groep worden geëlimineerd om de anderen te laten leven. Maar die vergelijking met De Eliminatie hield niet zo lang stand. Neverworld Wake is – op dat ‘wie moeten we kiezen om te overleven’-aspect na – compleet anders dan het boek van Daniëlle Bakhuis.

‘Neverworld Wake speelt net als Hazelwoud en Wink, Poppy & Midnight met werkelijkheid en illusie’

Ik hou van vergelijkingen maken met andere boeken, dus op welke boeken lijkt het dan wel een beetje? Nou, ik vond Neverworld Wake vooral lijken op Wink, Poppy & Midnight en Hazelwoud. Net als die twee boeken is dit boek een beetje apart. Het is ontzettend mysterieus en je kan als lezer net niet de vinger leggen op wat er precies gebeurd. Neverworld Wake speelt net als Hazelwoud en Wink, Poppy & Midnight met werkelijkheid en illusie. Is de Neverworld waar hoofdpersoon Beatrice en haar vrienden in terecht zijn gekomen werkelijkheid of is het slechts een hersenspinsel? Aan het einde weet je het nog steeds niet zeker en heb je als lezer nog vragen over, maar niet op een vervelende manier. Je mag zelf invullen of je alles gelooft in het boek of niet. Erg tof, vond ik, en ook interessant om met anderen over te praten na afloop.

Opgeslokt in het verhaal over de Neverworld

Terug naar het plot. Het verhaal gaat dus over vijf vrienden – Beatrice, Kipling, Whitley, Cannon en Martha. Hun vriend Jim is een jaar geleden overleden (was het zelfmoord zoals wordt beweerd? is hij toch vermoord?) en sindsdien zien ze elkaar weinig. Of eigenlijk ziet Beatrice haar vier vrienden niet meer sinds de dood van haar vriend Jim. Dan besluit ze hen toch op te zoeken, omdat ze wordt uitgenodigd voor een feestje. Alles is behoorlijk ongemakkelijk en Bea beseft dat de vriendschap niet meer hetzelfde is als vroeger. Uiteindelijk eindigt de dag met het feit dat ze terechtkomen in de mysterieuze Neverworld. Ze zitten vast in de tijd en moeten de problemen tussen hen oplossen om eruit te komen. Dat houdt ook in dat ze gaan onderzoeken hoe Jim écht is overleden.

‘Ik zat soms zó in het verhaal dat het boek me opslokte en het voelde alsof ik er zelf bij was in de Neverworld’

Tot zover het plot. Allereerst viel me meteen op dat de vriendschappen heel realistisch zijn. Bea merkt bijvoorbeeld dat hun vriendschap na een jaar is veranderd en dat haar vrienden anders doen dan voorheen. Ten tweede vond ik het heel mooi om te zien dat alle personages goed zijn uitgewerkt. Iedereen heeft iets kenmerkends, iedereen reageert op een eigen manier – je hebt daardoor na een paar hoofdstukken al een beeld bij de vijf vrienden. Zo is Martha een beetje het buitenbeentje dat geobsedeerd is door een bepaald boek en is Cannon een hacker die ooit een bug ontdekte in het systeem van Apple. Na een tijdje voelt het alsof je ook in die vriendengroep zit, zo realistisch is het geschreven. Ten derde is de Neverworld bizar goed uitgewerkt. Ik verklap er weinig over, want het is leuker om alles zelf te ontdekken als je het leest, maar het is serieus fantastisch.

Ik zat soms zó in het verhaal dat het boek me opslokte en het voelde alsof ik er zelf bij was in de Neverworld. Na afloop van een leessessie moest ik echt even aarden in de normale wereld – haha – zo levensecht en geloofwaardig is dit boek geschreven. Chapeau voor Marisha Pessl.

Mijn eindoordeel over het boek

Wat een tof boek! Ik had een beetje twijfels in het begin, maar toen de Neverworld werd geïntroduceerd kon ik niet stoppen met lezen. Hoewel ik het einde deels zag aankomen, heb ik er erg van genoten. De schrijfstijl van Marisha Pessl maakte het vooral tot een goed boek. Er zijn veel details waardoor de omgeving tot leven komt, de personages voelen aan als vrienden.. het is echt ongelofelijk. Vier sterren voor Neverworld Wake. Aanrader!

Heb jij Neverworld Wake al gelezen of een ander boek van Marisha Pessl?