Recensie: Samen – Julie Cohen

Laurine recenseerde eerder De Stunt Van Haar Leven van Julie Cohen. Vandaag laat ik je weten wat ik van Samen, Julie haar nieuwste roman, vond.

Hier gaat Samen over

Op een ochtend die begint als elke andere staat Robbie op, kust zijn nog slapende vrouw Emily, en legt een brief voor haar neer. Dan trekt hij de deur achter zich dicht en loopt weg van hun huis, hun leven samen, en hun onverbrekelijke liefde.

De reden achter Robbies daad wordt duidelijk als het verhaal langzaam terugspoelt naar 1962, door het leven van twee mensen die in elkaar de liefde van hun leven hebben gevonden, maar wier liefde geworteld is in een groot geheim. Een geheim dat tegen elke prijs beschermd moet worden.

Terugspoelen in het leven van Robbie en Emily

Het boek opent dus in het heden waarin Robbie en Emily leven. De twee zijn al jaren gelukkig samen. Tot Robbie op een dag een brief achterlaat en Emily wakker wordt in een leeg bed. Vanaf dat moment spoelt het verhaal terug naar het verleden, waardoor je de hele liefdesgeschiedenis van Robbie en Emily meemaakt. Je wordt meegenomen naar de momenten waarop ze gelukkig waren, twijfelden over of ze voor elkaar moesten kiezen en naar hun eerste momenten samen. Als lezer begin je je zo steeds meer af te vragen waarom Robbie is weggegaan en wat hun geheim is dat verborgen moet blijven.

‘Het is mooi, realistisch en bovendien heel liefdevol geschreven’

Maar laat ik, net als in het verhaal, even terugspoelen. Toen ik begon in Samen wist ik eerlijk gezegd niet goed wat ik kon verwachten. Het is namelijk een roman, maar de flaptekst doet ook een beetje feelgood aan. En met feelgood-boeken kan het bij mij twee kanten op: ik vind het geweldig óf ik vind het verschrikkelijk. Gelukkig kwam ik er al snel achter dat Samen in die eerste categorie valt. Het verhaal is inderdaad wat feelgood – een liefdesverhaal waarin een man en een vrouw elkaar leren kennen – maar de manier van schrijven deed me meer aan een roman denken. Waar feelgood meestal wat luchtiger en grappiger is geschreven, is dit juist wat serieuzer geschreven. Maar niet over-serieus, het is juist mooi en realistisch. En bovendien is het heel liefdevol geschreven.

De liefde spat van de pagina’s af

De kracht van het boek zit denk ik in de liefde tussen Robbie en Emily. Als lezer voel je die liefde soms echt, alsof het van de pagina’s afspat. Tussen de regels door merk je dat de twee enorm van elkaar houden, waardoor het steeds pijnlijker wordt dat Robbie Emily heeft verlaten. Verder ligt de kracht zeker in de manier van vertellen. Het feit dat het niet chronologisch is, maar juist precies andersom is slim bedacht van de schrijfster. Je blijft doorlezen, omdat je aan de ene kant wilt weten hoe de twee elkaar ontmoet hebben en aan de andere kant omdat het spannend is door het mysterieuze geheim.

‘Sommige momenten voelen aan als een dagdroom’

Kortom: dit verhaal zit goed in elkaar. Het ritme is op de een of andere ingenieuze manier precies goed. Het gaat niet te langzaam en niet te snel. Ondanks rustige momenten in het boek, blijft het vlot. Petje af voor Julie Cohen. Haar schrijfstijl is liefdevol, wonderlijk en heel erg vlot. Sommige momenten voelen aan als een dagdroom. Op die momenten werd ik dan ook opgeslokt in dit prachtige verhaal.

Mijn eindoordeel over het boek

Ik ben positief over Samen van Julie Cohen, zoals je kunt lezen. Het boek krijgt van mij vier sterren. Ik was zeker niet teleurgesteld over het geheim, dat je pas aan het einde te weten komt, maar ik miste nog net dat beetje extra. Vooral tegen het einde had ik soms het gevoel dat dingen wat onrealistisch werden, terwijl dat in de rest van het boek niet het geval is. Net geen vijf sterren dus, maar dit boek is zeker vier sterren waard.